еджыны: сьвіньні кучыю уваліліся. Усё тама паета, што ты будзіш глядзець. 2. Знішчаны сонцам, туманам (пра снег). У кустах троху сьнег ляжыць, а на полі німа, увесь туманым паеджын. Уремя халодныя, a сьнягі naетыя. ПАЕТЫМ прысл. Таму. Ждалі Піліпёнка, паетым яны столька сядзелі ў дваре. ПАЕХАЦЬ зак. метаф. 1. Пачаць рвацца. Во сколька ты пынасіў ету рубашку i плечы паехылі. 2. Пачаць жыць не па сродках. Зырплату палучуць — широка паедуць, а к канцу месіца прічыгыюцца — німа нічога. 3. Скурчыцца (ад болю). Як шпільнець бізунчыкым цірісь сьпіну, дик ты паедзіш. 4. Нястрымна рассмяяцца. Як рыскызаў Сямён при яго прадзелкі, yce паехылі ни лаўкых. 5. Легчы (пра адказнасць). Во пыглядзіш, яны выкруцюцца, а ни табе ўсё паедзіць. ПАЕХАНЫЙ дзеепрым. 1. Пра паездкі. Будзіць у яго i пойдзіна, i паехына, — ён шагу ня хочыць ступіць лішніга. 2. Пракладзены (пра след). У нашим садку сьвежый сьлед ни калёсых: паехына, аб'ехына i нызад пае хина. ПАЕЧКА ж. памянш. Участак. У мяне асталися нібальшэнькыя паічка, як-небудзь прьскыкым дыпалю. ПАЕРЗАЦЬ зак. перан. 1. Пабегаць, папрыгаць. Ніхай прыгыюць, як паёрзыюць, яны луччы пыдуядуць. 2. Патаптаць, пабузаваць. Яны так сена паёрзылі, nipiмясілі, што карова i ні нюхнець. ПАЕРЗАНЫЙ дзеепрым. Патаптаны, пабузаваны. Зыйшла я ў хату,— што тама тваріцца: крываць паёрзыныя, падушкі ни маету выляюцца. ПАЕЧЫЦЦА зак. 1. Паскардзіцца. Ці ты паёчысься, ці ні паёчысься, нічога яны табе ні памогуць. 2. Памучыцца. С аппечыныю рукою паёчысься, аппечыныя няскора зыжываіць. ПАЖАЛКАВАЦЦА зак. Паскардзіцца. Нісколька пользы ня будзіць, што пыжалкуісься, хто табе чым паможыць. ПАЖАРАБЩЦА зак. метаф. груб. Абпіцца. Глядзіця, пыжаребіціся ат вадзішчы, — ці можна рыспацеўшы хвытаць такую халодныю. ПАЖАРНАЯ ж. Пажарнае дэпо. Я нядоўга у пижарный работыў, нешта з год. Пыжырная даўно закрыта, пустая стаіць i вокны пывыбіваны. ПАЖАЦЬ зак. Паціснуць. Тваімі зубамі ўсё можна пижаць, яны крепкія. ПАЖАТЫЙ дзеепрым. Я хвапз
Дадатковыя словы
абехына, пыжалкўісься
0 👁