АБАПРАЦЬ зак. перан. Пабідь. Трахім ні пысьцісьняіцца i куму аппярець, дужа злаўредный чылавек. АБАРВАННІК м. Абадранец. Апусьціўся, аптріпаўся, абырваньнікым ходзіць, як только, яму ня стыдна. АБАРВАННІЦА ж. Абырваньніца ты, якей мушчына с табою ужывець! АБАРВЫВАННЕ н. 1. Зрыванне (пладоў). Посьлі Lc абарвывыньня ны яблынкі ні яблычка ні астилыся. 2. Абтропванне. Ён i абарвывыньня ні стыдзіцца, тряпку узапрець на плечы i ходзіць. АБАРОТЛІВА прысл. Энергічна, спрытна. Тут нада було абаротліва зьдзелыць, a ў яго такея хваткі німа. АБАРОЦІСТАСЦЬ ж. Энергічнасдь, спрыт. Каб табе яго абароцістысьць, ато дай пысяджу, пыгляджу, што будуць другея дзелыць. АББІБАЦЬ, АББІБКАЦЬ зак. эмац. Абысці з цяжкасцю. Што ж ёй дзелыць, нада сваіх падруг аббібыць, то с одною пыгаворіць, то з другою путурлычыцца. Ты сяньня многіх аббібкыла, только ў Дрызьдзянковых, знаць, ні пыбыла. АББІВАННЕ н. Абмалочванне снапоў ударамі аб калоду. А што ж ты думыў, аббіваньня даецца ў знакі, рукі доўга будзіш чуствывыць. АББІВАННІК м. Той, хто займаецца аббіваннем снапоў. Стыряюцца аббіваньнікі, надо ж будзіць ны вічарінку пабежч. Памянш. АББІВАННІЧАК. Відзіш, як узяліся аббіваньнічкі, ажно сапуць. АББІВАННІЦА ж. Зымаріліся аббіваньніцы, аббіваць жыта — ета ні бабскыя работа. АББІВАЦЬ незак. Абмалочвадь снапы ўдарамі аб калоду. Учора я цэлый дзень аббіваў жыта ну кулі. АББІВАЦЦА незак. Абмалочвацца ўдарамі аб калоду (пра снапы). Жыта высыхла як порых, хырашо аббіваіцца. АББІРАЛАУКА ж. эмац. Ашуканства, беззаконие. Ці ты думыіш, у нас тута ўжо аббіралыўка нейкыя. АББОЕШНЫЙ прым. Ніжэйшага гатунку (пра муку). Думыла, пырасёнку ёсьць ікая мука аббоішныя — німа, i дываць яму саўсім нечыга. АББОЙКІ мн. Пабітая жывёлай ді птушкамі збажына. Пыстаў аббойкі пыць сьцяну, тама зірнят пасьці ні асталыся, куры ўсё выбілі. Памянш. АББОЕЧКТКладзі ў ряд, нада i аббоічкі папукыць, можа, якоя зяренца высыпліцца. АББРАХЫВАННЕ н. груб. Сварка, лаянка. Чаго, ча