ніць. А пастой, пройдзіць трошку ўремя, i Сільчанёнык атвышапруднічыіцца. АТВЕСІСТЫЙ прым. эмац. Цяжкі. Ішоў na вуліцы Гыпанёнык сагнуўшы, атвесістыя торба зы плічамі, нечыга цяжолыга ныкладжына. АТВЕШЫВАЦЦА незак. Адвісаць. Во як сучча зь яблыкымі атвешывыіцца, патпоркі нада ставіць. АТВЕСІЦЦА зак. Адвіснуць. Пацсоніцы атвесіліся пы ўсяму городу, кружэлкі бальшэя-бальшэя. АТВІЛІНА ж. Развіліна. Нада було б атвіліну ат крыты атпіліць, ато буря ўсходзіцца, рашчэпіць, i йна грохніцца, паб'ець шыхвір. Памяти. АТВІЛІНКА. Падреж ніжнія сучкі ды атвілінык, a вышы ніхай растуць, красівыя макушка палучыцца. АТЕЗДЖЬІЙ м. Той, хто ад'язджае. Айдзе твой ат'ежджый, я хацела пірідаць сваім у горыд нібальшэй вузялок. АТ'ЕЗДЗІЦЬ зак. метаф. Адчувальна адлупцаваць. Яго каб вожкымі ладна ат'езьдзіў, тады б ён пыняў i бацькыва, i маткіна слова. АТЛАЛАХАЦЬ, АТЛАЛАХКАЦЬ, АТЛАЛАХАЦЦА, АТЛАЛАХКАЦЦА зак. эмац. Спыніць балбатню. Атлылахылі за дзень дык атлылихылі, зь ізыкамі ны мінутку ні сьціхалі. Няскора яны атлылахкыюць, усяго два часы як сыйшліся. Во слава богу атлылахыліся, рызыйшліся. Пыдажджы ўжо, можа, як-небудзь атлылахкыюцца. АТЛАНДЗЕРКА ж. Гультайка. Прідумыць нілізя, у каго гна такою атландзіркыю урадзілыся. АТЛАНКА ж. Здаровая гультаяватая жанчына. Во ходзіць атлинка, пад ёю зімля дрыжьщь. АТЛЕЖАЦЬ, АТЛЯЖАЦЬ зак. 1. Праляжаць доўгі час, наляжацца. Быракі цьвёрдыя, цьвёрдыя, свае яны атлежылі; ніхай варюцца, рызваріюцца — i цьвёрдыя. Атліжаў мой хворыст у лашчынкі, аж пычарнеў. 2. Пашкодзіць з прычыны ляжання. Хвырасьціны паськідывый с травы, ато яны атлежуцъ атаву. Зельля було нываліна кучымі, атліжала клевір. АТЛЕСКАТАЦЬ, АТЛЕСКАТАЦЦА м/с. перан. асудж. Адбалбатаць. Ай-я-яй, што йна атліскытала, усім слухыць ныдаела. Мутруноўніна няскора атляскочыцца, ішчэ нідаўна зывілася. АТЛЕСКАТАНЫЙ дзеепрым. Ці ўсё атліскытина? АТЛЕТКА ж. Прайдзісветка. Якея яны абея атлёткі
Дадатковыя словы
адязджае, атвышапрўднічыіцца, атежджый, атездзіць, атезьдзіў, атлйнка, атлылйхылі, атліскытйна, міс, пабець
1 👁