апарок серца. Апарокым серца балела, ат етыга i naмёрла. АПАРЫВАЦЬ незак. Знаходзіць, адшукваць. Куды ні схуваю канхветкі, усюдых малыя апарывыюць, ат іх хувайся i ні схуваісься. АПАСЛЯ 1 прысл. Пасля. Не, яго сыгірва на сходзі ні було, ён апысьля пыдыйшоў. 2 прыназ. Пасля. Хымчанок позна пріцягнуўся, ён апысьля Хведзькі вячэріў, саўеім упацёмкых. АПЛЯВУШАНЫЙ дзеепрым. Удараны аплявухай. То ўходу сабе ні знаў, вогірім хадзіў, а з Мазылыва пашоу аплявушыный. АПРАСТАЦЬ зак. метаф. Вызваліць. Нешта раз ішоў ны магільнік Грішка, гаворіць, як іна мяне апрыстаіць, паеду к сыну. АПРАСТАЦЦА зак. Вызваліцца. Во калі Нызаріха апрысталыся, цяпнула горя дык цяпнула. АПРАСТАНЫЙ дзеепрым. Цяперя яны свабодныя, апрыстиныя, к ім на дзікій казе ні пад'едзіш. АПРАТСТВА н. Акуратнасць. Якоя у атряхі апряцтва будзіць, апряцтва у акуратныга чылавека буваіць. АПРАУЛЯЦЬ незак. метаф. Апраўдвадь. Анішчонык усё іх піріц стыршыною апруўляіць: яны ні ў чом ні вінуваты. АПРАУЛЯЦЦА незак. Апраўдвацца. Доўга Сызанёнык піряд імі апруўляўся. АПРАВІЦЬ зак. Апраўдаць. Каб ён дуліыў аправіць Стыляровыга, дык ба ні цягнуў різіну. АПРАВІЦЦА зак. Апраўдацца. ён ужо сам ні знаіць, як піряд імі апривіцца. АПРАУЛЕНЫЙ дзеепрым. Ці будзіць, ці ня будзіць апраўліный, ну слова закінуць ба нада. АПРАЦІУНЕЦЬ зак. Стаць агідным, апрацівець. Свой чылавек можыць апраціўніць, што глядзець ны яго ні захочыцца. АГТСА ж. Задышка, астма. Тріхоніха доўга балела апсыю, дыхыць ні мыгла, пасьледнія ўремя с хаты пасьці ні выхадзіла. АПУСЦІЦЕЛЬ, АПУСЦІЦЕЛЬНІК, АПУШЧЭННІК м. Неахайнік, нядбайнік, гультай. Раз апусьціцілім зьдзелыўся, ніякыга толку зь яго ні дажджэсься. Ета ён пасьледнія ўремя такім апусьціцільнікым зьдзелыўся, раншы глядзеў зы сабою. Калі апушчэньнік, ніякія жызьні ня жджы. АПУСЦІЦЕЛЬНІЦА, АПУШЧЭННІЦА ж. Апусьціцільніца ні ў чом пырядку ні нывядзець. I бацька ні гультай, i матка — прыцыўная баба, a ўрадзілыся anyшчэньніца чышчы некуды
Дадатковыя словы
аплявўшыный, апрйвіцца, апрыстй, падедзіш
1 👁