Сучасная народная лексіка (1993). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

Лёхщ табе лезлыся ны бярёзку, а цяперя пыглядзі на штонукі, на што яны паходжы. ЛЕІ мн. перан. Бакенбарды. Нейкій прііжджаў к Сахронывым як пан: леі пы быках ат віскоў, як ранты' було. ЛЕПЛЯНУЦЬ зак. 1. Заляпіць. У кычарежніку высыпылыся,ліпляні гліныю, тады забеліцца. 2 перан. Ударыць. Ніхай ба ліплянула каромісьлікым, знаў ба, як кідыцца. ЛЕПЛЯНУЦЦА зак. 1. Заляпіцца. Каб во тут ліплянулыся трошку, i ладна було б. 2. Упасці, ударыцца. Астарожна, тама коўзка, ліплянесься — увесь задзелыісься. ЛЕПЛЯНУТЫЙ дзеепрым. 1. Залеплены. Кыла коміна на столі слаба ліплянута, нада злазіць луччы зыляпіць. 2. Удараны. Шхай ужо змоўкніць, ліплянута i зьнёс. ЛЕПЯЦЕНЬ м. Балбатун. Ліпяцень твой ніяк ні ныбалмочыцца, нешта Мікілыінятым зыліваіць. ЛЕСКАТАННІК, ЛЕСКАЦЕННІК m. 1. Той, хто ляо коча. Што тэя ліскытаньнікі дзелыюць, каб ні пулумалі чаго. Крікні ны ліскаценьнікыў, ніхай успакоюцца троху. 2 перан. неадабр. Балбатун. Узноў сыйшліся ліскытиньнікі, у іх ужо, верна, мызалі ны ізыках ад былбатні. А якея ж яны ліскаценьнікі, ізыкі буўтаюцца у абоіх як ніпьідвязыныя. ЛЕСКАТАННІЦА, ЛЕСКАЦЕННІЦА ж. 1. Тая, што ляскоча. Ета малыя ліскытаньніца нешта мысьцяріць. Ці ты ня чуіш, узноў твыя ліскаценьніца ваюіцца. 2. Балбатуха. Цягніцца Ступачонкыва ліскытаньніца, нясець новысьці. Пастой, пыдажджы, можа піряслухыіш етых ліскаценьніц. ЛЕСКАТУХА ж. неадабр. Балбатуха. Кылі хочыш, схадзі паслухый Дзім'янёнкыву ліскатуху, іна там ат пуўдня зыліваіцца. ЛЕТАЧКА н. Лецейка. Пасьці ўсё летычка прывылялыся c папечынымі ныгамі, такоя горя мне выпыла. ЛЕТЫ мн. эмац. Гады. Трахімывы дужа бальшыя леты, яму пырядышна зы дзівяноста. ЛЁГЛЫЙ прым. Палеглы. Пасьці ўвесь ячмень лёглый, дажджы прібілі f зямле, як яго будзіць жаць. ЛЁЖМА прысл. Лежачы. Што яму атходзіць, кычаіцца лёжма дзень npi дні. ЛЁЗКА н. памянш. Лязо. Нытачыў лёзка ў ножыку, хуць брыйся, такоя войстрыя. ЛЁМЦЯ м. i ж. эмац. Няўмека. Ныўряд, каб тэй лёмця памог што-небудзь, яго нада сымаго дзіржаць