балыйэнькыю прідзелыць, удобній ба круціць було. КАЦЮГА м. Вялізны кот. Во кацюга ў Кулагіных быў, з ладныга пырасёнка, ніякыга сыбакі ні быяўся. КДЦЯНЁНКАУ прым. Кацянячы. Прінясі кыцянёнкыву місычку, нальлём яму сырадойчыку. Памянш. КДЦЯНЁНАЧКАУ. Што, i ты хочыш у кыцянёнычкыву пасьцельку лежч? КАЦЯНІЦЦА 1 незак. i зак. Прыводзіць (прывесці) кацянят (пра кошку). Нашый кошкі скора кыцянщца. Айдзе-то ны хаці кыцянілыся, пат крышыю, там сена, ніяк ды кыцінят ні далезіш. 2 зак. Нарадзіцца (пра кадянят). У нас балыйэя кыціняты, рана вясною кыцяніліся. КАЧАННЕ н. Зграбанне ў кучкі (пра пакосы грэчкі, вікі). Грячыху касілі касою з лучком, іна сохла, яе кычалі, a посьлі кычаньня на воз, на воз i мылаціць ну гумно. КАЧАНОК, КАЧАНЧЫК, КАЧАНОЧАК м. памянш. Качан. Схадзі зреж кычанок капусты, я пыкрышу на дзінь. Нібальшэя кычинчыкі, ну дужа тугея, можна брацъ. Кьічаночыкі толька зывязывыюцца, ішчэ нечыга варіць. КАЧАНУЦЬ зак. 1. Хістануць, калыхнуць (дрэва). Вун як малый аньцірісуіцца: кычанець бярёзку i глядзіць, што іна хітаіцца. 2. Павесці (вачамі). Бырчанкоea толька вычамі кычанула i зразу атвярнулыся. KAЧАНУЦЦА зак. 1. Хіетануцца, калыхнуцца (пра дрэва). Уродзі i ветру німа, a глянь-ка, як дзерівы кычануліся. 2. Павесціся (іпра вочы). У яго толька вочы у адзін бок кычануліся — i ня жыў. КАЧАНУТЫЙ дзеепрым. Хістануты, калыхнуты (пра дрэва). Во i січас ліпка кычанута. КАЧАРЭЖКА ж. 1. Качарга. Кычарежкыю варочыла чугуны, пакуля пулу мала. 2 перан. Пень, бясформенны кавалак дрэва. Асталіся адны кычарежкі, іх ні разьбіць, ні расьсеч, зімою цыліком спалюцца. 3 перан. груб. Нага. Прібярі свае кычарежкі,— піріступай цірязь іх. Памянш. КАЧАРЭЖАЧКА. Невялікі бясформенны кавалак дрэва. Унясі кычарежычык ды паткінь, ато чугуны могуць ні зыкіпець. Павеліч. КАЧАРЭЖЬІШЧА. Вялікі бясформенны кавалак дрэва. На ету кычарежышчу нада печ як у асеці. КАЧАЧКА ж. Тачка. Нада пыпрасіць у іх качычкі ды завезьцъ мяшкі Г Гапкі, ніхай у яе ліжаць
Дадатковыя словы
кычанўла, кычанўліся, кычйнчыкі, чанўта
0 👁