КАРУЗЛЫЙ прым. 1. Нізкі, недарослы. Ніхай, што карюзлый, ён рыбыцяшчый, у касе зь ім папробый спраўся. 2 перан. Сквапны. У іх уся парода карюзлыя, кружкі вады ні пыдадуць чылавеку. к а р ч а в е ш к а ж. эмац. Картавая жанчына. Як станіць ета кырчавешка турлычыць, я ціряс слова Трошку рызьбіраю. Памянш. КАРЧАВЕШАЧКА. Кырчавешычка Высілёва нешта цэлый дзень сыма сабе гаворіць. КАРЧАНУЦЬ зак. 1. Моцна ўдарыць. Ты б яго кырчануў аць сябе, каб ён як сноп атляцеў. 2 перан. Запрасіць вельмі дорага. Ты пыхадзі пы бызару, пыпріцыняйся} ато кырчанеш цану, што ны теайго пацьцёлка i ні глянуць. КАРЧАНУЦЦА зак. Моцна ўдарыцца. Ішоў, ныга паехыла, я так кырчануўся an каменьня, чуць пыдняўся. КАРЧАНУТЫЙ дзеепрым. Дапрыгыісься, што кырчанутый ацскочыш i пыбягіш. КАРЧЭННЕ н. Каление на холадзе. Посьлі такога карчэньня як раз ды два можна зьлежч c успаленіім. КАРЫНА ж. Карына. Пыдлажы бярёзывых карін, яны ўміг зушумяць. Памянш. КАРЫНКА, КАРЫНАЧKA. Дзеці карінык сасновых ныбяруць i стругаюць, лотычкі вырізаюць. Дроў ні карінычкі ні асталыся, а ён сабе ні npa што ня думыіць. КАРЭННІКА, КАРЭННІЦА н. памянш. Карэнне. Тама ў вядре адно кареньніка с травы, над а высыпыць у гной. Кареньніца пысыбіраіш ды ў ямку, яно нікуды ні нада. KACA ж. звыч. мн. косы. Атожылак. Гурбузы косы пускаюць, чыпляюцца, могуць вісока ны пляцень узьлезьць. КАСАМОРДЫИ прым. абразл. Крыватвары. Прівадзілі якога-то друга свайго, кысамордый лабрэціна, неік бокым глядзіць. КАСАСТЫЙ прым. 1. 3 доўгімі косамі. Тріхонывы красівыя дзеўкі былі, кысастыя, за імі хлопцы гужом віліся. 2. Даўгагрывы. Наш гнядэй кысастый быў конь i крепкій як зьверь, любэй воз браў, якей, бувала, ні ўскладзеш. Памянш. КАСАСЦЕНЬКІЙ. Пріглідаіцца, каб кысасьцінькыю сабе выбрыць. КАСЕНЬКА, КАСЕНЕЧКА прысл. памянш. Коса. Вочы хуваіць, а як прігледзісься, дык заметна, што касенька глядзіць. Вочы ў яго касенічка пыстаўліны. КАСЁНКА ж. зніж. Каса. Сыма я ня ўмею} насіла Мікітывыму хлупчугану пыкліпаць касёнку. Памянш