дадні. У нас кынчатковыга яшчэ ні дывалі, нешта цягнуць i цягнуць. КАНЬКАНШК м. неадабр. Канькала. Ды чаго ж ныдыядлыя канькыньнікі, як луманецца чаго — душу ім вынь i аддай. КАНЬКАННЩА ж. Hi прідумыю, што ета кинькыньніца хочыць, можа, мыхрыча. КАНЮШОЧАК м. памянш.-зніж. Слабы, маларослы конь. Якоя ў яго було хызяйства, старінькыя хатка, кунюшочык ат ветру хітаўся, у сенцых біз мыста стыяў. КАПАРЫЦЦА незак. Поркацца. Некылі кыпаріцца, бярі свае вузялкі ды паедзім скарей, дарога вун ікая далёкыя. КАПАРЭННЕ н. Порканне. Як куды іціць ці ехыць, у цябе первым дзелым пычынаіцца кыпареньня,— во ныдаела яно! КАПЛІ прысл. Крышку. Hi забудзь купі, каплі сахыру ні асталыся. Каплі спакою ат іх німа. КАПЛЮ прысл. Вельмі мала. Каплю баліць, а ён рысьпішчэўся ніізьвесна як. КАПТУШКА, КАПЦЁЛКА ж. Капцілка. Hi було чаго ў лампу наліць, каптушкымі прісьвячывыліся, а што було дзелыць. Раншы капцёлкі у лаўкых прыдывалі, унізу шурокінькыя, а ўвярьху вузінька, кнот уцягывыць. Памянш. КАПТУШАЧКА, КАПЦЁЛАЧКА. У етых гаріць нейкыя каптушычка, дренна бізы гня, дужа дренна. У нас у дзяреўні гарелі лампы, а ўсюдых капцёлычкі, дык гыварілі на Кудрічы: ета Мысква. КАПЦЩЬ незак. перан. Жыць бяздзейна, не маючы моды i здароўя. Ікая жызьня біз здароўя, во капц'щь ішчэ, дыжыдаіць сьмерці, а тая ні пріходзіць. КАПЧЭННЕ н. перан. Бяздзейнае жыццё пры адсутнасді моды i здароўя. Тако я капчэньня — ня жысьць, кылі чылавек сам сябе ні дагледзіць. КАПЫЛЛЕ н. зб. перан. груб. Ногі. Прібярі капыльля, рысьцягнуўся на усе сенцы. КАПЯК м. перан. Груд. Ладный кыпяк быракоў насыпылі, нада лыцнаць пірявезьць біз дажджу. Памянш. КАПЯЧОК, КАПЯЧОЧАК. Ну як жа так зьдзелыць, тут кыпячок сухенічкія бульбы, дажджу ні було, а збоку выда наліта. Астаўся кыпячочык капусты, можа паццэлюсь, атвечыра прівязу. КАПЯЛІНКУ прысл. Вельмі мала. Ліні кыпілінку крупені, а мяса дайжа ні пыказывый, ні стану есьць. КАРАБКАНИЕ н. перан. Пераадоленне вялікіх цяж
Дадатковыя словы
каптўшкымі, каптўшычка, кйнькыньніца
1 👁