пэўных вынікаў. Я знаю, ды чаго ён дасовісьціцца: пасьледнія капеічкі вымындзыріць, i ўся яго совісьць кончыцца. ДАСПАЛАСКЫВАЦЬ, ДАСПАЛАСКЫВАЦЦА зак. Спаласкваючы, дайсці да пэўных вынікаў. Дыспылискывыла мыкацёрчык: выпусьціла з рук, адны чыряпкі асталіся. Дыспылискывыісься, tu T o i пасьледній гаршчонычык рызаб'еш. ДАСПЕЛЕНЫЙ дзеепрым. Даспелы. Ты ладна дысьпяліў, доўга яблыкі дывіселі, дасьпеліныя зьняў. ДАСПІВАЦЦА зак. Напіваючыся, дайсці да пэўных вынікаў. Пу-дурёныму піў, дысыгіваўся, чахоткі пытхваціў, біс пары пашоў у зямлю. ДАСПІРАЦЦА зак. Пры пярэчанні дайсці да пэўных вынікаў. Дысьпіраіцца, што мыціріка палучыць i noŭдзіць, яго нехта дужа будзіць угыварівыць. ДАСПЯВАЦЦА зак. перан. Дамаўляючыся дайсці да лэўных вынікаў. Дысыйваюцца ж Жэнькіным атлётым, зыгрімяць атетуля, толька пяткі зыблішчаць. ДАСПЯЛЯЦЬ, ДАСПЕЛІВАЦЬ незак. Даводзіць да стану спеласці. Дысьпіляў ігрушкі, пакуля нейкія мульчуганы пыцсачылі, як ён пашоў у лес, улезьлі i аптрясьлі. Ты ўсё дасьпглівыіш свае антонывычкі? ДАСПЯЛЯЦЦА, ДАСПЕЛІВАЦЦА незак. Даходзіць да стану епеласці. Гурбузы кладуць дысьпіляцца на крышу ці ны якоя жэрдзя, каб на сонца. За пунькыю красівыя ігрушы дасьпелівыюцца, нескылька штук унёс — яны аж у році таюць. ДАСПЕЛІВАНЫЙ дзеепрым. Етыя пымідоры ня с корня, дасьпелівыныя, у іх i ўкус трошку ні такей, як з гряды. ДАСПЯЛЁМШЫ дзеепрысл. Дысьпялёмшы, ceмічкі харошыя былі б, дык ці дзітвыра дасьць дысьпяліцца. ДАСТАВЫ мн. Дастаўка. Мы у ізвоз езьдзілі, тады зы дыставы хырашо плацілі. ДАСТАТНА прысл. 1. Дастаткова. Я насекла сабе дыститна капусты, ці пыядзім дайжа зы зіму. 2. Багата, у дастатку. Дыстатна жылі, у іх аднаго птушыныга мылыка ні хвытала. ДАСТАТНАСЦЬ ж. 1. Дастатковасць. Ня бойся, тута дыстатнысьці хвытаіць, ішчэ ладный кусок астаніцца. 2. Багацце. У іх харошыя дыстатнысьць, што ім яшчэ нада. ДАСТАТНЫЙ прым. 1. Дастатковы. Глядзі, каб ён быў дыстатный, каб каротык ня быў, у чатырі редзі нада
Дадатковыя словы
дыспылйскы, дыспылйскывыісься, дыстйтна, рызабеш
0 👁