Сучасная народная лексіка (1993). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

ДАМАХЫВАЦЬ незак. Дакідваць. Во як ён прілаўчыўся мыхаць, ды самыя сасны дымахывыіць. ДАМЕЛЬКАВАЦЬ, ДАМЕЛЬКАВАЦЦА зак. Дамеркаваць. Дымялькуіця, што яны хату прыдадуць i ні ш чым астаніціся, тута думыць нечыга, нада браць. Дымількуваліся, што асталіся біз мылыка ў лета, а тыкая кыравіца была ў руках. ДАМУЗДЫЧЫЦЦА зак. эмац. 1. Скончыць бязладную размову. Во тыкі чуць-нячуць думуздычыліся, ры~ зыйшліся. 2. Дасягнуць пэўных вынікаў пры біцці. Так думуздычыцца, што ня будзіць знаць, аткуля сымаму што ўляціць. ДАМЭНЧЫЦЬ зак. эмац. 1. Замучыць да канца. Ты свайго зяця скора саўсім дамэнчыш. 2. Дацягнудь у часе. Яны дамэнчуць зь естымі бумажкымі, што мы адны тут астанімся, ты лішній раз схадзі ды рысталкуй. ДАМЭНЧЫЦЦА зак. 1. Даімучыцца. Дамэнчыліся мы сь пірястройкыю ды пасьледніга. 2. Дакешкадда. Па мне як хочыця, так i дзелыйця, ну Ліксандра вам цярьпець ня будзіць, дамэнчыціся, што іна адна паедзіць. ДАМЭНЧАНЫЙ дзеепрым. Замучаны. Коні дамэнчыныя, нада ім пірядых. ДАМЮГА м. i ж. эмац. Вялікі дом. Дамюгу сабе ацстроіў за ўсю дзяреўню. Быгатыя дамюга, ну ŭ сілы ён многа улажыў. ДАМЯЖДЖУРЫЦЬ зак. эмац. 1. Даесді. Дымяжджурілі усё сала, а там жа було хунты чатырі. 2. Дасягнуць пэўных вынікаў пры бідці. Дымяжджурюць етыга мальца, што самім пупадзець большы некуды. ДАМЯЖДЖУРЬІЦЦА зак. 1. Наесціся да пэўнага выніку. Дымяжджуріўся, што з глоткі налезла. 2. Дасягнуць пэўных вынікаў пры бідці. Во дымяжджуріліся, беглі аць Сямёна на злом гылавы. ДАМЯЖДЖУРАНЫИ дзеепрыму Даедзены. Нічога там ні асталыся, усё дымяжджуріна. ДАМЯКНУЦЬ зак. Змокнудь дадаткова да канца. Сьпірва ныйшла нібыльшая былачына, нам пупала, схувацца нейдзі, a тады ціріш час хлянуў як зь відра, мы дымяклі саўсім. ДАМЯКШЫЦЬ зак. эмац. Натаўчы да пэўнага вышку. Ты яго дымякшыш, ён цябе спужаўся: як раскруціцьу як пусьціць, будзіш ляцець мячыкым. ДАМЯЦЬ зак. перан. Даесці. Тама пасьці цэлыя буханка астывалыся, ён тую буханку дымяў, злазіў у кублік, дыстаў кусок сала, атпылавініў i храпіць на печби