Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

што-небудзь дзелыць хуцава? Каб у цябе пулучалыся хуцава, ты нічога была б хызяйка. Памянш. хуцавенька, хуцавенечка. Нада хуцавінька прібраць, ні кідаць як зря. Можна ж хуцавінічка зьдзелыць, a ня роілым, як ты. Хуцавасць н, Акуратнасць. Hi було ў яго хуцавысьці i ня будзіць ні разу, увы ўсякім дзелі ён як ральлё. Хуцавец м. Акуратны чалавек. Усе знаюць, якей ты хуцавіц. Хуцаўка ж. Хуцаўка ўзілася за дзела, ні снапы пулучаюцца, a ніізьвесна што, рыгазьзё. Хуцавець незак. Рабіцца акуратным. Нада ж хуцавець хут трошычку, дакуля ты няўрёмішчыю еткім жыць думыіш. Хуцавецца незак. 1. Рабіцца акуратным. Hiсколька ён ні хуцавеіцца, хуць i пыдрыстаіць. 2. Зал.бессуб'ект. ад хуцавець. Ці пычало яму нямножка хуца.яіцца? Хуцавый прым. Акуратный. Каб ён быў такей хуцивый, як меншый, я б словічка ні гываріла. Памяти, хуцавенькій. Ну ладна, ты дужа хуцавінькій, цябе ŭ хвалюць. Хыканне н. Сцішанае злоснае бурчание. А што ён сы сваім хыкыньнім зьдзелыіць, пахыкыіць i ўспакоіцца. Хыканнік м. Той, хто сцішана злосна бурчыць буркун. Oŭ, хыкыньнік узяўся, што ўжо такоя Зьмітрок зьдзелыў, што ён пуўдня хыкыіць. Хыканніца ж. Во пыдыбралыся пара: i іна тыкая самыя хыкыньніца, як ён. Хыкаць незак. Сцішана злосна бурчаць. Доўга старік хыкыў, січас, знаць, сьціх. Хыкацца незак. Зал.-бессуб'ект. ад хыкаць. Што табе, узноў хыкыіцца, дужа ты сяньня расхыкыўся. Хыкнуць зак. Сцішана злосна забурчаць. Пару разоў хыкнуў тута i некуды пашоў, ці ня ў лес, шукаў нешта тапорік. Хыркала, хырканнік м. 1. Буркун, непрыемная, бурклівая асоба. Ета ўжо зыдаўся хыркыла, яго ніякій чорт ні пірявучыць. Ня дужа твой хыркыньнік страшын, як ты думыіш. 2. Хрыпун. Урадзіўся хыркыла, пы свайму npiродзьдзю пашоў. Хырканніца ж. 1. Буркуха, непрыемная, бурклівая жанчына. Як сьвякрова хыркыньніца, умеіць пубурчэць. 2. Тая, што хрыпіць. Зь дзявоства была хыркыньніца, паетыму ніхто i замуж ні браў. Хырканне н. 1. Непрыемнае, злоснае бурчание. Няўжэлі ныравіцца слухыць яго хыркыньня? 2. Хрыпенне. .Лёхкія зыхыладзіў, паетыму i пычалося хыркыньня, нада бярежца, а ён нісколька ні бірягецца. Хыркаць незак. 1. Непрыемна, злосна бурчаць. ён