Разора ж. Разбурэнне. Нам у вайну тыкая разора была, што болыиы i прідумыць нілізя. Разорва ж. Непасільная праца. Мне ужо ныдаела ета разорва, самі бяріця i хвытайця i там i тут, а зь мяне дос. Разрохацца, разрухацца, разрухкацца зак. 1. Разрохкадца. Пакуль пріехылі мы з горыда, сьвіньні разрёхыліся, някормліныя, дык есъцъ зыхацелі. Свіньня прівыкла, што пацьсьвшкі рядым, цірісь пірігародку, як зыбралі іх, іна разрюхылыся i c пуні ня йдзець. Увечырі як разрюхкыліся сьвіньні, я хадзіў глядзець, што яны пачулі. 2 neран. груб. Разбурчацца, пачаць размаўляць груба. Зраньня разрёхыўся, усё нешта бубніць. Прі Мікілаю яны б так ні разрюхылісяf тэй ба зразу асадзіў. Я б ні паверіла, каб сыма ні пачула, што Гаўрілін сын так разрюхкыщца. На нохыць паспробый ні ўладзь у якой мелычы, мылаток ні туды пылажы, як разрюхкыщца, хуць с хаты уцікай. Разрыгацца зак. перан. Расплакацца. За нейкія бумажычкі разрыгылыся i есъцъ ні пышла. Тыкая то біда, што ён разрыгыўся, ніхай парыгыіць, калі яму так хочыцца. Разун м. Востры на язык, сварлівы, гарачы чалавек. Зъ Мікілаіхіным різуном луччы ні чыпацца, сыма хырыша, а ён яшчэ чышчы, ніякый бабі ня ўступіць. Разур м., разуранне, разурэнне, разурэніё, разурства н. 1. Поўнае разбурэнне. Што ж вы так жывіцё: два мушчыны ў хаці, а ў вас такей разур кругом. Як пойдзщъ Щ рузурянъня, дык яно адно кы днаму кладзецца. Ад гулътайства такоя рузуренъня, ці яны ня могуцъ пырядык навесъцъ у дваре. Хваціла нам рузуренія, лёхкыгаў жызьні ні було. Спакойна глядзщъ ны разурства, ні пра што ня хочыцъ думыцъ. 2 перан. Поўная разгубленасць, ня-' здольнасць да роздуму, развагі. Нейкій разур у гылаве, нічога ні сыбрыжаю. У яго січас пряма разур, ні знащъ, што с пастройкыю дзелыцъ. Ну што ж рузурянъня сколько ні рузуряйся, а нада думыцъ, як дальшы жыцъ. У таком рузуреньні быў, што ні знаў, што дзелыцъ. Пряма рузуренія, ці яны пад'едуць, ці не, сыма ні знаю. Машкі цяперя разурства — ці ехыць, ці ня ехыць пад Рослыў пат тэй. Разурацца незак. перан. Разгублівацца. Сядзіць баба, рузуряіцца, ні прідумыіць за што ўзяцца. Разурыцца зак. Разгубіцца. Ен сам рузуріўся, што дзелыцъ: тут сядзецъ ні выходзіць i кінуць усё, паехыць тожа страшна. Разураный, разуроный дзеепрым. Чаму ж ня будзіім
Дадатковыя словы
падедуць, прідўмыіць, разўр
3 👁