Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

 ◀  / 337  ▶ 
Упугаць зак. груб. Шмат з'есці. Поўнінькій цугуночык капусты упугыў. Ен i ня столька упугыіць, толька пыдываць спруўляйся. Упугаць зак. Моцна спалохадь. Глядзі зы малым, сыбака як кініцца, упугаіць. Упугацца, упужацца зак. Моцна спалохацца. Я сам упугиуся болыиы некуды: бык ляціць ны мяне, a ў руках німа нічога. Гываріў. настолька упужаўся, што ажно січас калені трясуцца. Упуганыйг упужаный дзеепрым. Hi такей ён упуганый, як ты думыitu. ён ат'етуля упужаный выскычыў. Упуздрачыць зак. Ударыць. Я к упуздрячуць, дык ты друзей раз зырякесъся пыцскакывыць. Упучанне, упучыванне н. 1. Навучанне, выхоўванне. Нейкыя зыдылася як ні знаю хто, ніякыя упучаньня ёй ні пымыгаіць. Кажыцца, трошку пымыгиіць Мітрыхваніхіна упучаньня. Ці слухыіць жа ён троху дзядзькывыга упучывыньня? 2. Парадкаванне. Табе упучаньня тута на цэлый дзень дзень хваціць. Нада б вам брацца зу ўпучиньня, нілізя кідаць роілым. Дужа надоўга рысьцягнулыся у яго упучывыньня. А ныдаела упучывыньня, гломызду кругом — ні пывярнуцца, i ўсё ня меншыіць. Упучаннік, упучываннік м. 1. Той, хто вучыць, выхоўвае. Дывядзець твой упучаньнік да толку, будзіць даведзіна, піць, кылі хочыш, разым наўчыць. Таго упучаньніка сымаго нада ўчыць ды ўчыць. Друзей упучывыньнік бярецца дукувиць мальца. 2. Той, хто наводзіць парадак. Апусьціў ваш упучаньнік рукі: работы дужа многа. Bi~ дзіш, як ладна упучаньнікі зы работу узяліся, к абеду, хочыш, усё прібяруць. Нешта сяньня ня клеіцца нічога у тваіх упучьівыньнікыў. Упучанніца, упучыванніца ж. I. Тая, што навучае, выхоўвае. Яшчэ адна упучаньніца узілася васьпгтывыць Шуріка. Зь яе тыкая самыя упучаньніца, як етыя дзяўчонкі. Hi пулучаіцца сь цябе упучывыньніца, ня слухыюць пляменьнікі. Kipeiea упучывыньніца узілася іх дукуваць. 2. Тая, што наводзіць парадак. Вашым упучаньніцым ішчэ дні два нада усё тута упыряччыць. Сянішнія наша упучаньніца многа зьдзелыла. Дужа слаба твае упучывыньніцы шавелюцца. Чаго ты бядуіш, у цябе упучывыньніца асталыся ў дваре, усё пріпыряччыць. Упучаць, упучываць незак. 1. Вучыць, выхоўваць. Упучаіш, упучаіш, a ім усё як гарохым у сьценку. Каго ты зьбіраісься упучаць, галовухна твьья бедныя, яму што ні гыварі — як з гуся выда. Сколька ня ўпучывый, a кылі
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

атетуля, бядўіш, дукувйць, зесці, пывярнўцца, пымыгйіць, рысьцягнў, слўхыіць, трясўцца, упугйўся, упўгаць, упўгыіць, упўгыў, упўчы, упўчывынь, упўчывыньня, упўчывыньнік, упўчывыньніца, упўчывыньніцы, упўчьівыньнікыў, чйньня, ўпўчывый
0 👁
 ◀  / 337  ▶