Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

дык неік у норых трусіняты вывадзШся, пыт хатыю жылі. Памяти, трусяняткі, трусянятачкі. Я ўжо даўно хану пылавщь трусінятык, толька ж іх ня дужа зловіш. Трусінятычкі мулюпасінькія ліжаць у гнязьдзечку. Трухануць зак. Крыху патрусіць. Мукі як труханеш„ тады пацьсьвінкі ядуць, а так пірярыюць, пірярыюць 1 пішчаць. Трухнуць зак. Трасянуць. Трухнуў ныч шайкыю мяшок, а зь яго во нейкія бумажкі пасыпыліся. Трухні na бульбі мукою, пырысяты луччы пыядуць. Трухнуццазак. Трасянуцца. Ета c кырмана нечыга трухнулыся. Трухнутый дзеепрым. Гною нямножка було трухнута, а ячмень атлічиіцца. Трухліна ж. Парахля. Ета ні бярно, a трухліна, на дровы нада астарожна парезыць. Памянш. трухлінка. Пулумии трухлінку, у хату зынясецца у печ пыдз загнет; Трухляццё н. 1 зб. Парахня. Трухляцьцё нада падмесьць ды ў гной, ны ўсядзьбу вывізіцца i зыпашыцца. 2 перан. Старая, нямоглая асоба. Hy што, маё трухляцьцё, i ты паўзеш сь печы? Такому трухляцьцю ужо ні дьс работы. Тручэнне н. Атручванне. Ты зь естым тручэньнім ні тхыря, а скарей кошку атравіш, іна пупадзець мяса i зьесьць. Трушчанне н. Ламанне. Я табе дам за трушчыньня: узьлезіць ны хвырасток i гоцыіцца, a ён сухенічкій, ажно трецца. Трыбухаватый прым. Трыбухаты. Такей ужо трібухуватый конь, што ў ыглыблях ня месьціцца. Памянш. тры~ бухаваценькій. Два ладныя трібухувицінькія пацьцёлычкі сяньня былі ны бызарі, каму нада, можна було браць гудуваць. Трыбушша н. зб. груб. Вантробы. Чаго ён тама свае трябушша ірьвець? Усюдых яго трябушшу места німа. Трыбушыцца незак. перан. Знішчацца, развальваццаг рвацца. Усё яго хызяйства трібушыцца, патходзіць к канцу. Пінжачышкі ны малых пряма трібушацца. Трыбушэнне н. Развал, вынішчэнне, шкуматанне. Усе дно як посьлі трібушэньня якога ета твыя кухня. Тьс глядзі c трібушэньнім, ато я цябе нытрібушу. Трывушыць незак. Біць у вуха. Аднаго пупалі i ды~ вай трівушыць, прімылацілі б, каб ня вырвыўся, яны i так ладна ўкацілі. Трылюдзіцца незак. іран. 1. Балбатаць, пустазвоніць