Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

тады ён дужа цяжола зьлёг, ня мог узьвярнуцца, тожа хваціла. Напрыяць, напрыяцца зак. Паспрыяць. Пляменьніцы табе ўжо ныпріялі ўсяго, большы некуды. Я сабе столька ні жылала, сколька ім ныпріялыся, дык ці яны помнюць дабро. Напугацца зак. груб. Наесціся. Старік, бувала, ня жджэць заўтріка, халодныя учырашнія капусты пряма ш чугунка напугыіцца i пашоў ну гумно. Напуздрачыць зак. Пабідь, натаўчы. Адзін аднаго нупуздрячуць, нупуздрячуць, троху пырявуць, a тады узноў умесьці гуляюць, ета ж дзеці. Напуздрачыцца зак. жарт. Напідца. Нупуздрячыўся халодныя вады, як гарбуз стаў. Напуздрачаный дзеепрым. Таго маўчыць, што нупуздрячыный, ато б ён тута ірзаў. Напукаць, йапукацца зак. Нападаць (пра плады). Яблыкі пасьпелі, чуць дзіржацца, кажныю ноч многа напукыіць, нада зьнімаць ды ны хату сыпыць. Там i тресьць ні нада, сыбярі, што напукылыся i сь цябе хвиціць. Напуканый дзеепрым. Глянь-ка ты, сколька дулік напукына, а я думыў, што яны дужа позныя. Напульгаць зак. Нашпурляць. Упацёмкых я ні рызыбрала, што там ляжыць, а ўраньні як глянула — ета ж балыўнікі зямлі нупульгалі, — ну хочуць яны вярёўкі7 Напульгыюць, што шыбку высыдзюць. Напульгацца зак. Нашпурляцца. А ну-ка марш двору, ужо нупульгаліся. Напульганый дзеепрым. Што ты гаворіш ня відзіўшы, сколька там сънегу нупульгина.. Напурхаць зак. Набурчаць, налаяцца. Добрыга слова ат яго ня дужа пачуіш, а напурхыць усігда напурхыіць. Напурхацца зак. Набурчацца злосна, налаяцца. А ніхай ты прываліся с такім хракцірым, штоб зы ірваныю вярёвычку столька напурхыцца! Напуста прысл. Падчыстую. Усе напуста падмеціна i паччышчына, ні пурушынкі нійдзе ні асталыся. Напуставацца зак. Папуставаць працяглы час. Taкей кусок нупустуваўся, a зімля жырныя, тама нямерныя урыжаі браць можна було. Напучаць незак. Вучыць, рыхтаваць на добрыя справы. Каб ты змалку нупучала, луччый ба толк быў. Напучацца незак. Вучыцца. Нупучаіцца тады, калі ў сымаго ў гылаве што ёсьць. Напуцёмшы дзеепрысл. Ці нупуцёмшы, ці ні нупуцёмшы, а як толку німа, дык німа