Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

дажджу, усё пыгніець, патлеіць, ніякія травіны ня высушыш. Надчаханне н. Дапальванне (печы). Што там тухніць, кылі печ халодныя, ты паткінь нескылька бярёзывых палык, ніхай згыряць, тады будзіць ныччыханьня. Надчахаць незак. Дапальвацца. Печ ужо ныччыхаіць, скора зымяту ды пыстиулю быракі ў лёхкыю печ, ніхай преюць. Надчахнуць зак. Дапаліцца. К полымю кулеш ні стынаві, ні зваріш, яго луччы пыставіць, як ныччахніць, пыстаў ды жарком апкаці. Надыбаць зак. Пахадзіць з цяжкасцю. Сколька я тут надыбыю, прайду раз ат аборка ды аборка. Надыбацца зак. Нахадзіцца з цяжкасцю. Пы іржышчу надыбыісься, яго ня дужа хырашо гресьць, тады ўжо саўсім ног ні пыцягнуць. Надыбіць зак. Натапырыць. Кошка надыбіла шэрсьць ны шчынки, a тэй i ныпраўду уцікаць ат яе. Надыбіцца зак. 1. Натапырыцца. Відзіш, як сыбака надыбіўся, некыга чуіць пац стогым. 2 перан. Ашчацініцца, прыняць неприступны выгляд. Мыкарёнык надыбіўся, ні пытхадзі к яму, а хлопцы за шкырку ўзялі — зразу ащх. Надыбленый дзеепрым. Абоя як пітухі надыбліныя стыяць i нысамі сморгыюць. Надыйціць зак. Прыйсці нечакана. Нада ж було на етый случый Ігнацёнку ныдыйцщь! Каб ні ныдыйшлі вашы кудріцкія хлопцы, тут ба ні знаю, што магло быць. Наесць зак. Задаволіцца ў ядзе малой колькасцю. Сколька яны наелі, толька ложкі памачылі, — гульня, мячык, січас ім ні ды яды. Наеджаный, наедзеный, наетый дзеепрым. 1. Пакусаны, пагрызены. Ліжала ў пуні нескылька кычанкоў, думыла, буду паткрышывыць патрошку сьвежыя капусты ў виріва, хвацілыся ўчора— усе наеджыныя. Наедзіныя бырачкі пареж у цугун спаріць. Налезла у погріб, цап — уся морква наетыя: мышы. 2. Сыты, тлусты. Яны ўжо наеджыны, таго разы два кулупнута ложкыю с аднаго боку, уся міска нінычынатыя. Яны сідзяць наедзіныя, ні нада іх зваць. Ряжка наетыя во тыкая, увесь як кыбан рузгудуваўся, — во што значыць у выгыдзі жыць. Наёрзаць зак. 1. Пабалавацца, пападскокваць. Я б вам наёрзыў, каб вы былі мае дзеці. 2. Назбіваць. Наёрзылі саломы зьверьху ня меншы воз, унізу выляіцца, 49 4. Зак