Пырханнік м. Той, хто скача, пераскоквае. Прыгані пырьхыньнікыў, надумыліся c такея вісычыны скыкаць, ногі пулумаюць ці ў сярёдку што пытаб'юць. Пырханніца ж. Пысядзіці-ка вы, пырьхыньніцы, цішэй, дык луччы будзіць. Пыханне н. 1. Пыхканне. Нейкыя пыхыньня зы аборкым було відна, нехта агонь паліў. 2 перан. Выяўленне гневу, сораму. Ніхто яго пыхыньня ні спужаўся i ні cnyжаіцца, ніхай пыхыіць сколька хочыць. ГІыхаць незак. перан. Курыць. Ідуць як бальшэя i пыхыюць. Пашлі пыхыць за пуні, калі крышу ні пытгіалюць. Пыхцелка ж. Жанчына, якая цяжка дыхае. Ходзіць Іваныва пыхцелка, чуць спышыцца, рыстаўсьцела, ажно разорюзла. Пыхценне н. Цяжкае дыханне. Яго пыхценьня пачуіш зразу. Мы Зьмітрыка пызналі пы пыхценьню. Пэканне н. Невыразнае чытанне з запінаннем. Наш ныстаўнік дужа ні любіў пэкыньня; кылі ня выўчыў урок, луччы зразу прізнайсяf ён скарей просьціць. Пэкаць незак. Запінацца пры чытанні, гаворцы. Што ж ты пэкыіш, гыварі праўду, каторый з вас у сад лазіў. Я помню, як ён атвічаў ныстаўніку: выйдзіць f доскі i пэкыіць. Пэкнуць зак. Невыразна вымавіць. Пэкніць, што ты нічога ні рызьбяреш. Пэтлухі мн. Непрыбраныя валасы. Ідзець хлопіц, пэтлухі вісяць аж на плечы, думыіць, ета красіва, a ета ажно ніпріятна. Пэцкала, пэцкальшчык м. Пэцкаль. Пэцкыла за што ня возьміцца, ня жджы толку. Hi работнік, а пэцкыльшчык, пырызварзёкывыў усё, што ні пацступісься. Пэцкальщчыца ж. Усігда пызнаіш, айдзе дзелыла хызяйка, а айдзе пэцкыльшчыца. Пявуха ж. Пявуння. Мы ўсе помнім Пашку, ікая іна была пявуха, ні адна ня ўмела так пець, як іна. Пякота ж. Спякота. Пасьледнія дні стыяла пякота, што ня выдзіржыць, даўно такея жарішчы ні було. Пиление н. неадабр. Бесцырымоннае ўгляданне. Hiкрасіва глядзець ны тваё пяліньня, стыдна дайжа — падойдзіць, воны вытрішчыць i стаіць. Пялёханне, пялёхканне н. Пялёсканне. Я чуў нейкыя пялёхыньня там дальшы, лі кустоў, можа яны там купа
Дадатковыя словы
пацстўпісься, пытабюць, разбрюзла
2 👁