Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

У яго ўсё пулучаіцца пракудзіста, пряма як па-пісыныму выходзіць. Пракуды мн. Штукарства. Мы думылі сьпірва, што ён ціхінькій, a ат етыга ціхінькыга мы столька пракуд нагледзіліся. Пракудыванне, пракуднічанне н., пракудлівасць Штукарства, пранырлівасць. Я i ні такога пракудывыньня нагледзіўся. Мы знаім Цімохыва пракуднічыньняў У яго у аднаго пракудлівысьці ны дзісіцярых хваціць. Пракудываць, пракуднічаць незак. Штукарыць, гарэзаваць, пракудзіць. Ох, ён умеў пракудывыць, i аткуля ў яго што бралыся толька. Аказывыіцца, i ты наўчыўся пракуднічыць? Пракукобіцца зак. Праваждацда, пранянчыцца. А што іна мыгла зьдзелыць, кылі з малым прукукобілыся усё ўремя, яму, відна, што-то нідылігаіць, пішчыць i пішчыць. Пракцікоўный прым. Вопытны. Ежылі чылавек прыкцікоўный, яго ўчыць ні нада, ён сам дыгыдаіцца, куды схадзіць i як зьдзелыць. Пралазіста прысл. Спрытна. Ён то хітрец, толька ня дужа, у яго так прылазіста ні пулучаіцца, як у Ісаёнка. Пралазістасць ж. Спрыт. Прылизістысьці ў яго хуць адбуўляй, ды ні на тых ён пупаў, у іх саміх хітрысьці хвытаіць. Пралазістый прым. Спрытны, лоўкі. Тута нада каб быў чылавек дужа прылазістый, а твой не, нічога ні даб'ецца. Праласкатаць зак. асудж. Прабалбатаць. Ты іх ні знаіш: дзень могуць прылыскытаць i ні за што ня возьмуцца. Яны тама i кароў прыласкочуць. Пралузкывацца незак. перан. З'яўляцца. Бувала, як шчивіль станіць пралузкывыцца, мы i пашлі пы кынавыхг цалюхтынькій дзень порімся. Пралузнуцца зак. З'явіцца. Грібы былі прулузнуліся, a большы ні растуць: суха дужа. Пралупіцца зак. перан. груб. 1. Прачнуцца. Калі дык сьпяць, а сяньня ix i сон ні бярець, толька я ўстала, i яны прулупШся. 2. Паглядзець. Сьпірва прулупіся, а тады гыварі,— мы тама ні былі дайжа. Пралындаць зак. Прашвэндацца. Ну скажы, ну што ты зы нядзелю зьдзелыў? — пралындыў i ўсё. Прамадзець зак. Пражыць пэўны час у неспрыяльных умовах або ca слабым здароўем. Можа етый год