Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

Пілка ж. перан. іран. Нос. / ш/г/о/ торкыіць, ні ў сваё дзела. Памяти, піпачка. Дужа вісока твыя піпычка стала зыдзірацца. Павеліч. піпішча. Ты сваю піпішчу ня торкый куды ні нада. Пісаннік м. Той, хто піша, займаедца пісаннем. Я знаю, якей ты пісаньнік, двух слоў правільна ні напішыш, а c памылкымі. Памянш. пісаннічак. Хадзі, пісиньнічык, пыкажы, што ў цябе пулучаіцца. Пісанніца ж. Сь цябе пісаньніца ні абы-ікая, як напішыш, дык ніхто ні прычытаіць. Пісануць зак. Папісаць крыху спядіаючыся, абы-як. Нешта пісануў i пабег на вуліцу. Ці табе ўжо цяжола два словы пісануць? Пісануцца зак. Зал.-бессуб'ект. ад пісануць. Як пісанецца, так i ладна, садзіся. Пісанутый дзеепрым. Нешта во тут пісанута, ды я нічогінька ні рызьбяру. Піскуння ж. Піскуха. Ныдаела піскуньня, цэлый дзень скіліміць, усё ёй нвчыга ні хвытаіць. Піссяк м. Сівец. Пісьсяк саўсім ня косіцца, кыса na ём езьдзіць i ўсё. Памянш. піссячок. Пісьсячок як зысядзіць, яго ня вывідзіш нічым. Узмацн. піссюган. Пісьсюган зарос na ўсіх аборкых, яго ніякій скот ня есьць. Павеліч. піссюганішча. Адзін пісьсюганішча, што ты тут кышанеш. Піханне н. перан. Давание. Ат такога піханьня i сваім дзіцям нічога ні астанецца. Піхаць незак. перан. Даваць. Доўга іна мне піхала цубулю, нашто мне брацъ, кылі сваю дзіваць некуды. Піхнуць зак. Дадь. Hy як ні гыварі, свыя, то тоя піхнуць, то тоя, ніхай абжываіцца. Пішчэлка ж. Дудачка, наогул прымітыўны еамаробны музычны інструмент. Яны зьдзелыюць сябе пішчэлкі, тады бегыюць, сьвішчуць, балыюцца. Памянш. пішчэлачка. Жыціну выцігнуць, аткусюць кусочык, во i пішчэлычка. Пладлівый прым. Пладавіты. Сьвірепка дужа пладлівыя, кажыцца, усю вырьвіш, a цірізь нядзелю узноў аткуля што бярецца. Пладлівыя у яго воўцы, то двух, а то й трёх коцюцъ i коцюць. Плажма, плажмя прысл. Плазам. Каторый дзень плажма ляжыць, ні пыдымиіцца. Плажма яго касою лясь пы гылаве. Плажмя зваліўся з балькі, чуць устаў. Плак м. Плач. Тама бяды тэя столька, на трі капейкі