да мякініцца, я сыма ныгрябу карзінкі дзьве, я усё дно пылъныя. Мякіннік м. Жывёла, кормленая мякінай. Нейкій мякіньнік бегыіць na пуні, пішчыць, мякіныю сала ні нагоніш. Памяти, мякіннічак. Во ŭ мякіньнічык пыгладзеў, як стала мукі пыцсыпаць. Мякінніца ж. 1. Пасудзіна для мякіны. Сплёў балыйую карзіну, бульбы nyдоў ны пяць, яе i ні падыміш, i рузлумаіцца, мякіньніца будзіць. 2. Жывёла, кормленая мякінай. Во мыя мякшьніца рявець, настолька любіць мякіну, i зыпаріныю хвытаіць, a ні зыпарь — сухую будзіць хвытаць, кажыцца, аб адной ба мякіні жыла. Мякчуг м. Мяккая трава. Пы аборкых ладный мякчуг, яго каб уремім скасіў ды высушыў, зылатэй ба корм быў. Памянш. мякчужок. Нічога мікчужок лі балота, скот хырашо скубець, i каровы, i ціляты. Мякчыць незак. Рабіць мяккім, мякчэйшым. Ета ён так пасьцель мякчыць: каленкымі разьёрзыіць, разьёрзыіць. Ці ты помніш, як Мікіта свой пулушубык мякчыў? Мякчыцца, мякчэцца незак. Рабіцца мяккім, мякчэйшым. Нісколька ў цябе ні мякчыцца пылатно. Вы ўжо ні знаіця, што такоя пысканьнша, а мы i пысканьніны нынасіліся, пяреш, пяреш яе, a йна ні мякчэіцца, цьвёрда, як кол. Мякчэнне н. Змякчэнне. Hi пымыгаіць i тваё мякчэньня, тута камком усё зьбіта, цьвёрдыя, цьвёрдыя. Мякшыць незак. Гнясці, таўчы. Яго пупалі аднаго i дывай мякшыць, дык ён у крік. Дзеепрым. мякшоный. Мякшоный вярнуўся, ні прізнаецца. Дзеепрысл. мякшомшы. Каторый ужо раз ты мякшомшы пріходзіш, а ўсё ні каісься. Мялістый прым. Непаваротлівы, марудны. ён ішчэ ні стар, здаровый мужык, ну дужа мялістый, ніпываротлівый, пакуля рыскычаіцца, час пройдзіць. Мялка 1 ж. Церніца. Як жылі кажный сам сабе, ува ўсіх былі мялкі, лён мялі, пяньку, білым як настукыісься, рукі быляць. Памянш. мялачка. Айдзе-то ў пуні выляіцца мялычка, цяперя іна нікому ні нада. 2 м. i ж. перан. Непаваротлівая асоба. Ета мялка пакуля паверніцца, дык нажджэсься. Мянёк м. перан. гумар. Сыты гультаяваты малады чалавек. Болыиый у арміі служыць, а меншый у дваре
Дадатковыя словы
настўкыісь, чўг
3 👁