Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

прим. Глянь-ка, зьбіраюцца ціпляты, ды ўсе, кажыцца, а я думыла, яны пыхрыпытаны. Пахрупаць, пахрупкаць зак. Пахрумстаць. Воўцы такой сена дужа любюць, усё да былычкі пахрупыюць. Так скора ты ўсе быранкі пахрупкыў? Пахрыстаць зак. 1. Парваць на кавалкі. Падлез: я, мол, eofipb, — пыхрісталі на ём усю рубашку i па шыі ладна схваціў. 2 перан. Пабіць. Пыхрісталі троху, а тады торснулі: Ідзі. Пахрыстаный дзеепрым. Парваны. Некуды ету тряхоліну ныдзіваць, іна ўся пыхрістаныя. Пахуднець зак. Пахудзець. Нісколька ён ні пухуднеў, ні тряпліся ты, на ім жыру — хуць полысымі спускай. Пахуднелый дзеепрым. Хымчанёнык пріехыў пухуднелый, відна, прішлося ўсяго пыспытаць. Пахужэць зак. Пагоршадь. Аткуль жа я знаю, ці nyхужэла яму там, ці палуччыла. Мала што там нымішана, можыць пухужэць, r доктыру луччы схадзі. Пахуркаць зак. Пабурчэць злосна, адрывіста. Старой ны нявестку пахуркыў учора, нечым ні дыгадзіла яму. Пахуцавець зак. Зрабіцца болын акуратным. Hi знаю, ці пухуцавеіць калі ета няўрёмішча, усё ў яго ні па-людзку дзелыіцца. Пахыркаць зак. Пахрыпець. Нісколька ні бірягецца: прастудзіцца, пахыркыіць, атпарю яго троху, ён узноў голый пабег. Пахырлець зак. перан. Пажыць чахнучы, марнеючы. Калі ня будзіш сам сябе глядзець, многа ні пахырлііш. Ладна пыхырлеў, прустудзіўся дужа крепка. Пацёмак м. Цемната, цемра. Ужо быў пацёмык, як яны ехылі, я чуў, як тпрукылі. Як жа ты пойдзіш пацёмкым? Паціняціць зак. Паэканоміць, выдаткоўваючы вельмі ашчадна. Ж жырамі ў мяне було крута, у абрез, прішлося пыціняціць трошку, пакуля кыбанчыка забілі. Паціняціцца зак. Паэканоміцца, выдаткоўваючы вельмі ашчадна. Прідзіцца пыціняціцца, а што ж ты зьдзелыіш. Паціўкаць зак. 1. Паўтвараць гукі, падобныя да шчэбету вераб'я. Віряб'і ны тваіх кыныплях паціўкыюць, пакуля ўсё аббяруць. 2 перан. жарт. Пажыць. Твой старой ішчо паціўкыіць, можа ŭ цябе піріжывець. 3 перан. жарт. Падаць голас (неаднаразова). Нешта паціўкылі пыд вакном ды муўчаць. Пацішачку прысл. Ціхусенька, асцярожненька. Можа