Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

Паўцургываць, паўцургаць зак. неадабр. Даць, прададь непатрэбнае. Вам што хочыш могуць паўцургывыць, вы ўсё возьміця. Паўцургылі ім такея, чуць зьлепліныя боты, ны вічарінку схадзілі, яны i разьехыліся. Паўцургывацца, паўцургацца зак. Папасці, трапіць у непрыемнае становішча. Прікажы, каб былі астарожны, ато куды хочыш могуць паўцургывыцца. Зь естым лесым паўцургыліся, ні знаюць, як выпутыцца. Пахакаць зак. Падыхадь цяжка. ГІыстаіць, пыхакыіць, a тады ўзноў кыпаіць, здароўя яе саўсім усё. Паханне н. Аранне. Я знаю твае пыханьня: пыўскывіряіш як зря, узрехыў надзелыіш, калі хочыш, nipitiaхывый зы табою. Паханнік м. Араты. Зымаріліся пыханьнікі, прішлі двору: дайця хуць мінутку пыліжаць. Паханніца ж. Ныпишыш ты, пыхиньніца, ныкывіряіш узрехыў, тады едзь зы табою пірядзелывыць. Пахарахоніцца зак. іран. Парыхтавадда дзейсна, з шумам. Многа ён ні пыхырахоніцца, зыдачы яго у се знаюць. Пахарашыць зак. Зрабіць лепшым, прыгажэйшым. Пыхырашы ж ты i ету, іна тожа хочыць красівыю быць. Пахарашыцца зак. Прычапурыцца, падхарашыцца. Пыдажджы ўжо мінуту, січас яны пыхырышацца, можа іх тама хто сустрюкаць будзіць. Пахарашомшы дзеепрысл. Так пыхырашомшы, хуць ны паньськыю вічарінку йдзі. Пахаць ж. 1. Ворыва. Я йшоў пы пахыці, мякка выдзілына зімля, ныга ажно тоніць. 2. Ворыўная зямля. У іхный брігадзі пахыці ні так многа, самі спруўляюцца абрыбитывыць. Пахватный прым. Працавіты. Каб ты была тыкая пыхватныя, як твыя сістра,, табе ніхто слова ні скызаў ба ні разу. Пахінуць зак. Пахіліць. Пыхіні-ка, пыхіні трошку большы, я схвачу за сук. Пахінуцца зак. Пахіліцца. Во мыйсьцяры, дывадзілі сьценку, а йна пыхінулыся. Пахінутый дзеепрым. Верба дзіржалыся пыхінутыя, а сянъня буря зывалыа. Пахітаць незак. Пахістаць. Я пыхітаў стоўбікі — крепка сідзяць, нада аткипывыць, так ня вырьвіш. Пахітацца незак. Пахістацца. Што, кылі пыхіталыся, унізу сучок i ні дыстиніш. Пахітнуць зак. Пахіснуць. Айдзе ты такоя дзеріва пыхітнеш! Пахітнуцца зак. Пахіснуцца