Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

бурдзілішча, думыіць, ніхто npa іхныя мыхінацыі ні прызниіць. Бурлян м. Бур'ян, быльнёг. Каб пывысікиу бурлян, дык ба луччы було. Сухім бурляным грубычку хырашо тапіць: нулумаіш быльля, кініш, яно пых — i дух зразу пашоў пы хаці. Бурлянішча н. Месца, якое зарасло бур'янам. Пакуля рыскывірялі бурлянішча, зымаріліся, ні ўкулупнуць було, ні атвярнуць. Буртоўшчык м. Буртаўшчык. Ныпряніся, буртоўшчык, цяплей, на ветрі будзіць прыбіраць, a станіць жарка — зьдзенісься. Буртоўшчыца ж. Ты буртоўшчыца луччыя зу мушчын. Бусіць незак. жарт. Цалаваць. Бягі, бягі сваю ніныглядныю бусіць, іна цябе даўно жджэць — ні дажджэцца. Бусіцца незак. Цалавацца. Відзілі мы, відзілі: стыяць, бусіюцца, можа, ны свадзьбу скора пызавеш. Бухікала, бухукала, бухала м. Чалавек, якога працягла мучыць модны кашаль. Мне бухікыла ні нада, я, кылі зыхачу, найду сабе чылавека ні такога. Таго бухукылу зу пуўвярсты пачуіш. Выйшыў бухыла на вуліцу, буху, буху — ац самых Равоў чутна. Бухіканне, бухуканне н. Модны кашаль. Ці йдзі лажыся, ці што дзелый, тапі баню, парься, ну мне ныдаела тваё бухікыньня. Яго бухукыньня ў мяне i сяньня ў вушах стаіць. Во бухукыньня, як ірьвецца што ны сярёдку! Бухікаць, бухукаць незак. Модна i працягла кашляць. Чаго ён у сё бухікыіць, як у бочку, у яго у лёхкіх нешта зывіряіцца, іначы б чаго так біў кашыль. Доўга бухукыў, а тады некуды зьезьдзіў, пыдлячыўся, як чылавек стаў. Бухікацца, бухукацца незак. Модна i працягла кашляцца. Ну-ну, нешта табе бухікыіцца, як стыріку якому. Дывай-ка пыднімай, каб большы ні бухукылыся. Бухценне н. неадабр. Нездаволенае бурчание. Тваё бухценьня пряма ў пячонкых сядзіць. Ну іх зь іхным бухценьнім, я тэя лухты наслухыўся дос. Бухцець, бухціць незак. неадабр. Нездаволена бурчаць. Села i пычыла бухцець: ні ныравіцца, што яны новыю хату становюць. Нешта бухціў, мы ня слухылі дужа, пашлі. Hi знаіш, дык німа чаго бухціць попусту. Буцвелый прым. Гнілы (ад сырасці, макрэчы). Кладзі ў погрібі дужа буцьвелыя, што ж, усё сырысьць i сы