нымітаіць, там дзірька былыиая абрузувалыся, ніякыя зытыкиньня ні дзяржыцца. Анцімонія ж.г анцімоны мн. Пустаслоўе. Дуоюа табе Зьмітракова аньцімонія ныравіцца. Твае аньцімоніі піряслухыць i ночы ні хваціць. Я біз вашых аньцімоныў абыйдуся, некылі мне трілюдзіцца. Апаланіць зак. Апанаваць, авалодаць. Аткуля яго апылашла, што мы пыдбіваім клінкі пыд Аньку? Ваша семя апыланіла дзяреўню. Апароць зак. Адшукаць. Було ў мяне трошку канхвет, харошыя, пляменьніца прінісла, я блюла к празьніку, a малыя ды празьніка апаролі i зьелі. Куды ні схуваю, ён усюдых апоріць. Апетаць зак. 1. Ударыць. Я к апетыюць хырашэнька, што ні паднімісься, тады ты атучысься c кулукамі насіцца. 2 груб. З'есці. Хунты два сала апетыіць зы раз, чаму ж тады сіла ня будзіць. Апеч зак. перан. Моцна, балюча ўдарыць. Каб апёк яго ладна, каб з ног зваліўся, тады б пыспыкайнеў. Апякі пы загріўку, пачуствыіць. Апослі прысл. Пасля. Вы йдзіця січас, а я апосьлі пыдбягу, толька печ зымяту i чугункі прістаўлю. Апосьлі вы ўсе разумны. Апоўзлік звыч. м. абраж. Нягеглы чалавек, няўклюда. Успакой сваіх апоўзьлікыў, ніхай у гряды ні лазюць. C тваім апоўзьлікым на людзі стыдна пыкызацца. Апоўзлый прым. абраж. Нягеглы, няўклюдны. Усігда іна была апоўзлыя i нечыга табе яе зышчышчаць. Апрат м. Здаровы малады чалавек. Морда, што peшыта, здаровый хлопіц, апрят-апрят стаў. Узмацн. апраціна. Такей апряціна задзелыўся, дайжа ні падумыіш, што ета сь Ціхонывыя пароды. Павеліч. апрацішча. Сам апряцішча хлопіц, a йна, зьнібычка, сядзіць танюсінькыя, платочык пыд быраду, плашчык,— ці йна яму жонка, ні с красы, ні з росту, апсалютный дзіцёнычык сядзіць. Апытацца зак. Выявіцца ў выніку распытванняў, прачуцца. Мне каб апыталыся айдзе-небудзь ладныя піцісьценка, я б на месьці купіў i піряехыў ба туды. Апытыванне н. Выведванне. Hi пымагло яму i апытывыньня, у каго ні спрашывыў, ніхто ня чуў, каб айдзе пытхыдзяшчый іструб быў. Апялетываць зак. Прагна з'есці. Як апялетыіць дзьве
Дадатковыя словы
атўчысься, зесці, зымятў, зытыкйньня, істрўб
1 👁