дзюць па горыду, як век ні чысаліся. Лыхматка у Гыўрілёнка бегыіць, тыкая уедлівыя сучычка. Памяти. лахматачка. Нейкыю новыю пароду курей зывіла — лых~ матычкі. Лахмаценне н. Рызманы. Прібярі хуць з моста лыхмаціньня, транты ўсякія выляюцца, ні ступіць, ні npaŭціць. Лахмачанне н. Ускудлачванне. Дам лыхмачыньня: \пыдбягіць r дзяўчонкі i кудлаціць прічоску, a йна сыма сь сябе выходзіць. Лахмачча н. зб. Лахманы. Ці ні зыціряўся твой ножычык у тым лыхмаччы, ты пыглядзі хырашэнька. Лахмотка ж. Рызман. Лі рук дык іна, i лахмотка, нада, калі ў дождж накініш, апкрыісься. Памянш. лахмотачка. Hy ці ета табе дыжывицца, што толька лахмотычка на плечы асталыся, ты ж можыш купіць. Лахудра м. i ж. Неахайная асоба. Ходзіш лахудрыю, ці ты ня можыш луччыя адзёжыны надзець. Айдзе ты хацеў, каб лахудра дзяцей калі дагледзіла. Узмацн. лахудрына. Hy ŭ зыдылася лахудріна, што ўзапреш, будзіць насіць, пакуля само ні зваліцца. Павеліч. лахудрышча. Ува ўсём белым сьвеці такея лахудрішчы большы ні найдзіш. Лахудрастый прым. Неахайны. На від ба яе дзяўчонкі нічога былі, ну такея лахудрістыя, ні прібяруць, ні прігледзюць, пы зямле хадзіць ліняцца,— ну што ты хочыш, мама тыкая самыя была. Лахудрын прым. Такі, які належыць лахудры. Лахудріны рызгаворы ізьвесны: то некылі, то нечыга, парупіцца — сыма, забі, ні парупіцца. Лашчанне н. Пялегаванне. Яму ныравіцца лашчыньня, большы яго нянчы, гладзь, сядзіць i толька сьмяецца. Лашчаный дзеепрым. Ласканы. Іна i лашчыныя кыкцямі зу руку хваціць, нейкыя ніпутния кошка. Лебядзіна ж. Адна расліна лебяды. Лібядзьна вырысла пысярёд морквы, кареньня пусьціла, ня вырьвіш, усю гряду разьверніш. Памянш. лебядзінка. Кінь пырасёнычку нескылька лібядзінык, ён займіцца i пірістаніць пішчэць. Легкадумнік м. Легкадум. Ну што мой савет, ты сам знаіш, якей ён ліхкадумнік, так можыць падвесьць, што будзіш жалець, жалець, ды жалець большы некуды
Дадатковыя словы
дыжывйцца, лахўд, лахўдрыю, лахўдріна, лахўдрістыя, лахўдрішчы, ліхкадўмнік, ніпутнйя, парўпіц
4 👁