Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

ідзі абмыйся троху. 2. Вастрэнне (касы). Ну яго, c такім лупачыньнім, зывярнуў жала ў касе масьцір етый, кліпацьнада. Лапленнік м. Той, хто латае. Ды я віджу, што сь цябе липліньнік ніплахей: знинкыю наверьх прішываіш. Лапленніца ж. Пыглядзі, як тая лапліньніца прішываіць, можа, дзьве налы ўмесьці шшыла. Ласкатаннік, ласкатун м. Балбатун. Лыскытаньнік, як баба, як яму толька ня стыдна лыскытаць етык. Hy ніхай Аўдотычка, іна баба, дык ён жа тожа еткій самый лыскатун. Ласкатанніца, ласкатуння, ласкатуха ж. Адна лыскытаньніца хырыша, а другая яшчэ чышчы бярецца,, як зывядзецца зраньня, к вечыру ня сьціхніць. Hy ŭ зы~ дылася ў Арцёма лыскатуньня, сяреднія, так ужо лёгінька язык падвешын, ні ны мінуту ні сьціхаіць тырахцець. Сколька етых лыскатух тута, во бярі с аднаго краю i гані ў другей, ні прупускай ні аднае хаты. Ласкатнуць зак. Балбатнудь. Такей жа язык у бабы, што хочыш лыскатнець, а тады: ай, ай, я ні так гыварыа, яны самі прідумылі. Ласкатня ж. Балбатня. Наслухыісься яе лыскатні, дык у гылаве дурна становіцца, ні пірістываючы ласкочыць. Латаць ж. Лотаць (кветка). Жоўцінькія красычкі такея растуцъ вясною пы балоту, пы аборкых — ета лытаць. Пу пуку лытаці нырвалі i тыринюць. Лахамудра м. i ж. 1. Неакуратная асоба. Якей жа ты ў мяне зыдаўся лыхамудра, ніяк цябе ня пріўчыш к пырядку. Узмацн. лахамудрына. Ах ты, лыхамудріна, як цябе прілумаць, каб ні кідаў вобуву айдзе зря. Павеліч. лахамудрышча. У мяне свой такей самый лыхамудрішча, ніяк ні наўчу глядзець зы сабою. 2 іран. Разумнік, хітрэц. Ты ішчэ мала знаіш Насьціну лыхамудру, іна ўсё сь хітрікымі, сь хітрікымі. Лахамудрыць незак. іран. Паказвадь сябе вельмі разумным. Дос ужо табе лыхамудріць, ён сам знаіць, што купляць i як купляць. Лахан м. Вялікі гліняны збан. Лыханы куплялі ны бальшую сям'ю, сырыквашу на творг зьлівалі, піряліць што, каб зьмяніцца, зімою можна було насыпыць чаго, мукі ўнесць. Лахматка ж. Непрычасаная жанчына; калматая жывёла. Мода нейкыя ніізьвесна ікая пышла, лыхматкі хо