Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

Касмаччо н. Касмаццё. Кысмаччо ны гылаве пы аршину. Надзеў кухвайку, кысмаччо зь дзірік тарчыць. Кастра м. i ж. перан. Запальчывая асоба. Дзёма кыстра быў чылавек, яго ні любілі за ета ў дзяреўні. Іна кыстра баба., як узьесца, то ўжо дыпякець. Кастравый, кастрывый прим. 1. Кастравы. Кыстрявыя пінька, відна, ні дымякла, пысьпяшылі мы яе выцігнуць. 2. Запальчывы. На від пыглядный, a хракцірым кыстрявый. А ну яго, твайго Мікіпырёнка., зь ім як ш чылавекым ні пыгаворіш, чуць што ні na ім — растопыіцца, распурхыіцца, дужа кастрівый ны хракцір. Кастрыстый прым. Кастрывы. Калі лён кастрістый, намучыісься, прясьць яго ныдыідиіць, усё кастрінкі выскубывый ды выкідай. Катовый, катоў прым. Каціны. / катовыю пасудзіну нада памыць. Катовыю шапку малыму пашылі, i дзеці сталі дражніць катом, бегыюць усьлед i крічаць: кот, кот рыжый. Hi абярні, тама ў каробычкі катова іда. Дзьвері аччыніны — ета катова работа: на дзьвері узьлезіць, пычанець кыкытамі драць i аччыняіць хату. Кахіканне н. Кашляние. Ляжы ўжо ты ціха сы сваім кахікыньнім, у цёплым троху можна цярьпець. Кахліць незак. Моцна напальваць. Кахлілі i кахлілі печ бяз розвылкі, пакуля сьціна зацьмелыся, хырашо — запых пачулі, ато ŭ пыхнула б сьвечкыю. Кахліцца незак. Модна напальвацца. Грубка кахліцца бяс толку, у хаці ні халодна. Кахляный прым. Кафельны. Дыхляныю грубку куды крысівей пыставіць. У дзяреўні кыхляныя грубкі пасьці ні ставюць. Кацалап м. Чалавек, у якога няма пальцаў. Во ніхай што кыцылап, a плотнічыіць хьірашо, бальшым пальцым пріцісьніць тыпарішча к куксІ i дзяўбець. Кацалапка ж. Будзіш торкыць так рукі ў сечку, атрежыць пальцы i астанесься кыцылапкыю на ўсю жызьню. Кацельнік м. Качагар. Кузьма доўга работыў кацельнікым, a тады ў дворнікі піряйшоў, Зыгареў, стаў чорный, што кацельнік. Кацярынінскій прым. Такі, які адносіцца да часоў Кацярыны II. Пы Каробчынскыму быльшаку усьцяж стыялі кыцярінінскія бярёзы. Гыварілі, што ета кыцярінінскій быльшак. Качарэжжа н. зб. 1. Пні, бясформенныя кавалкі дрэ