гатыю кыравіцу купіў сабе Зьмітрачонык, чацьвёртым целім, вымя тоя чуць ні ды зямлі. Каравятнік м. Вялікі воўк, здольны задушыць карову. Такога здыравушчыга кырывятніка у кустах відзіў, каб ня кінуўся на скот, верна, прібег аткуль, яны tiipiбігаюць зь места на места. Каравяціна ж. Мяса каровы. Душа жырныя кырывяціны ні купляй i касьцей адных ні бярі, глядзі, каб мяса болымы. Памянш. каравяцінка. Можа б, i ты зьеў кырывяцінкі кусочык, ай ня хочыцца посьлі бызара? Карапузлік м. Карапузік. Што мне с такім кырапузьлікым брацца боріцца! Ікая там вічарінка, адны кырапузьлікі сыбраліся. Карапузлый прым. Карапузы. Щ я тых кырапузлых ня відзіла, ні наеду, луччы быразёнычку бульбы выбіру. Карбатый прым. Скрыўлены, сагнуты. Куды ж такея кырбатыя доскі на мост класьць, ражном будзіць стыяць, ішчэ б на столь парезыліся. I Аксюта стала кырбатыя, ходзщь сагнутыя, сьпіна ні рызьгінаіцца. i Кардыль м. Палачка, якую кідаюць так, каб яна ляцела ўперад, становячыся канцамі на зямлю, гульня ў кардыль. Кардыль нада, каб быў сь цяжолыга дзеріва, лёгінькій далёка ні пыляціць. Малыя любюць гуляць у кырдыля, пускаюць етыя палкі адзін за дным. Кардылянне н. Кіданне кардыля, гульня ў кардыль. Будзіця кідаць, кідаць, a тады каму-нібудзь у лоб пупадзець зь етым кырдыляньнім. Кардыляць незак. Кідаць кардыль. Толік умеў кырдыляць луччы ўсіх, зь ляўшы як пусьціць, етый кардыль ляціць ніізвесна куды. Кардыляцца незак. Ляцець (пра кардыль). Другую палку выріжыш, дык іна саўсім ні кырдыляіцца, a каторыя дужа хырашо ідзець. Кардыльнуць зак. Кінуць кардыль. Ладна кырдыльнуў, палка ацскачыла ў бок ды ў шыбку, Мархва выскычыла, пыд~ ніла крік, було сквілу. Кардыльнуцца зак. Паляцець(пра кардыль). Відзіш, як етый раз хырашо кырдыльнулыся, ні ўсігда так пулучаіцца. Каржак м. Высахлы кавалак, корж. Кыржак eo ёсцьг рызмачы ды зьеж, a хочыш — дыжыдай, пакуля пріснок сьпякецца. Каржэлый прым. Высахлы, цвёрды. Як жа так дупускаць, каб вобуў такей каржэлый вьіляўся. Ня хочыш
Дадатковыя словы
здыравўшчыга, кырапўзлых, кырдыльнў, кырдыльнўў, пўзьлікым
3 👁