атыйдзі ты i атлезъ сы сваім аткаівыньнім, біс твае noмышчы абойдзіцца. Адкалантырыць, адкалантырыцца зак. Выбегаць усё навокал, набегацца. Сколько, ж яны аткылантырілі за етыя месіцы, я б, кажыцца., за цэлый год столько ня выбігыла, а яны ўсюдых пубувалі. Hi знаю, калі ўжо іна аткылантыріцца, калі яе душычка уціх якей-небудзь найдзіць. Адкалець зак. Намерзнуцца, накалецца. Лёхкія ныпряткі ўзялі i паехылі: што нам, цёпла,— a хыладзша як узілася, вецір як узбушуваўся,, што яны аткалелі там, большы некуды як аткалелі. Адкальжэць, адкальчэць зак. Намерзнуцца, накалецца. Зіму аткальжэў, дык хочыш, каб i ну другую біз валінык астацца. Hi надзеніцца — аткальжэіць, тады ніхай сам ны сябе абіджаіцца. Hi прідумыць, сколько мы тама аткальчэлі, такую хыладзіну пірінясьлі. Ніхай пыкапошыцца, аткальчэіць, дык сам прібягіць, i зваць ні надо будзіць. Адкалясіць зак. Набегацца, наездзіцца, пабываць у шмат якіх месцах. Як у іх только ногі ні зыбыляць столько аткылясіць. Ны лісапетых паехылі, сяньня яны аткылісяць німала. Адкамсаць, адкамсіць зак. Пабіць, надаваць кухталёў. Цябе даўно дзеўкі зьбіраюцца аткымсаць, што ты ў Шыркі ўсё бегыіш. Матка яго аткамсіла, каб ні дурюваўг дык што яму, троху пыпішчэў i ўзноў зы сваё. Адкамшоный дзеепрым. Ен сяньня пыбягіць аткамшоный, так яму ні абойдзіцца. Адканархаць зак. 1. Перастаць канькаць, дакучаць. Ці ты калі аткынархыіш зь естымі канхветымі, ці бісь цірісьсядзельніка ні абойдзіцца? 2 перан. Памерці ў па~ кутах. Аткынархыла Ганна, столько іна атмучылася, ацстрыдала! Адканіцеліцца зак. Наваждацца. Там, кажыцца, i простыя дзела було, а пакуля мы аткыніцеліліся: то бумажкі ні хвытаіць, то патпісына ня етык — дык мы разоў пяць туды зьбегылі. Адканькаць зак. неадабр. Перастаць надакучліва, доўга прасіць. Атканькыў дык атканькыўf як у яго язык ні зыбалеў. Аддай ты ім тэя канхвеціны, ніхай яны ўжо атканькыюць, сьціхнуць ніхай. Адкапашыцца зак. Напоркацца, спыніць порканне
3 👁