Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

шы дзеепрысл. Прецца ў лужыну, зысьляпёмшы вочы. Зысьляпёмшы Івана, ён хацеў так просьцінька c Пырхвянёнкым разьдзелыцца, а тута ня выйшла, рузумней зы яго людзі найшліся. Засмаргыванне, засморгыванне н. Задягванне, зацісканне. Луччы атыйдзі c такім зысмаргывыньнім, калі бяз рук дзелыць — луччы ні пытхадзіць i ні брацца. Hi нада такоя засморгывыньня, што ў дзьве дзірькі прыцягывыіш, а дзьве пустэя астаюцца. Засмаргываць, засморгываць незак. Зацягваць, задіскаць. Вярёўку нада зысмиргывыць кряпчэй, зьедзіць — i жэрдзь трахніць пы гылаве. Ты ня ў тэй бок зысмаргывыіш, січас выцігніш саўсім. Ты самыя абыкнавенныя пяцелькіня ўмеіш засморгыеыць i рукі ні туды служуць. Засмаргывацца, засморгывацца незак. Зацягвадца, заціскацда. Як путужыў, пычало луччы зысмаргывыцца. Етый каўнерь шнурочыкымі зысмаргыіцца, па новый модзі зьдзелын. Я цягну, a яно ні засморгывыіцца, ці ні зыстрялі тама вузялкі якея, можыць вярёўка пырвацца, іна ня дужа крепкыя. Засмаргнуць зак. Зацягнуць, заціснуць. Зысмаргні во ў дзьве пяцелькі ды зывяжы. Нада кряпчэй пыцягнуць, тады зысмаргнеш, а так нічога ні палучыцца. Засмаргнуцца зак. Зацягнуцца, задіснудца. Я толька пыцягнуў ціхінька, яно i зысмаргнулыся. Ціріз вузялок пірякінь пяцельку, тады лёхка зысмаргнецца. Засмаргнутый, засморгнутый дзеепрым. Яно чуць-чуць зысмаргнута, дзіржацца ня будзіць, нада пытправіць. Тута крепка засморгнута, ня трогый. Твае засморгнутыя кончыкі апяць выіхылі, нызад удзівай. Засопсць зак. Засапці. Узноў можыш засопсьць, як учора. Засопсца зак. Засапціся. Нада ж етык засопсца, адкуль ты ляцеў, ійто пірідыхнуць ня можыш. Заспасібкаць зак. Пачадь шматразова дзякаваць (гаварыць спасіба). Я чула, як табе Антоніха зыспасібкыла, ды ні знаю завошта. Заспасібкацца зак. Надзякавацца. Ты ўжо саўсім зыспасібкылыся сваёй куме, ні прідумыіш, ны якой наге стаць піряд ёю. Заставіць зак. 1. Прымусідь. Ніхто б мяне ні зыстивіў c пастылым жыць. 2. Здадь у арэнду поле, луг (у мінулым). Антоныў бацька сам ні касіў i аддываў усігда дзёшыва, я пайду, пыпрашу, дам яму трінаццыць рублей, i ён мне зыстивіць, хлопцы пяць коп накосюць лугавога сена, прівязуць. Заставіцца зак. Здадда ў арэнду