Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

зазыкылі ваши хлопцы, ні адна вічарінка ў акругі бязь іх ні апходзіцца. Заіграць зак. перан. Неадольна захацець. Наши сяньня зыігралі ў Лырьяныва, у іх тама ўхажоркі ждуць. Зыіграў пірііжждаць у горыд: придам хату, а тама куплю новыю. Заімець зак. Займець, набыць, прыдбаць. Зыімеў такоя хызяйства, што зь ім некыму руўняцца. Зыімела малыга, сядзіць, нянчыцца. Ого, якога ты сабе кывалера зыімела! Заіндычыць зак. неадабр. Забалбатаць. Я ўжо, i хырашо гаворюць, ні ўсігда рызьбяру, а Тымара нешта зыіндычыла, я нічога ні пыніла. Заіндычыцца зак. 1. Зафанабэрыцда. Так цяперя зыіндычыўся, хвон-бароным ходзіць, a ці даўно з грязі выліз? 2. Замітусіцца, разгубіцца. Хырашэнька ж, хырашэнька прікажы, каб ні забылі хлеб выніць, я іх знаю: зыіндычуцца i на ўсё забудуць. Заіндычаный дзеепрым. Разгублены. Нешта бегыіць туды-нызад нейкій зыіндычыный, ці шукаіць каго, ці што. Заікасцік м. Заіка. Узноў прібег Танькін зыікисьцік, na вушы ўлюбіўся, жыць бізь яе ня можыць. Заірзаць зак. Пачаць сваволіць. Hi пірід дабром ты, маліц, зыірзаў, шкура ны табе даўно чэшыцца. Ны мінутычку атвернісься куды, яны ŭ зыірзалі. Заірзацца зак. Засваволіцца, сваволячы, забыцца пра ўсё. Зыірзаліся што ні замецілі, як я пыдыйшоў. Зайціцца зак. Дайсці да крайнасці ад жаху, болю. Як рызазьліцца, як зайдзіцца, сам ні знаіць, што тваріць. Дзіцёнык зайшоўся ат кріку, а ты ня чуіш. Серца зайшлося, ні ўздыхну. Закабункі мн. Выбрыкі, капрызы. Я нагледзілыся ны твае зыкабункі, дос. Нам ня меншы яго зыкабункі зорыдзіліся, цяперь мы цярьпець ня будзім. Закабызіцца зак. неадабр. Закапрызнічаць. Зыкыбызіўся, што ні хацела яго пыдыждацъ, а мне яго кыбыжэньня i ні брыдзіць. Закавуліна ж. Закавулак. Аббягі кругом двыра, цялёнык пабег у зыкавуліну, січас ачынецца ны грідах. Памянш. закавулінка, закавуліначка. Тама была нібыльшая зыкавулінка, усё калёсы стыялі. Наш двор стыяў во так, а яго пуня ў тэй бок, i тута пулучалыся зыкавулінычка. Закавырнуць, закавірнуць зак. 1. Крануць. Зыкывыр