мянш. шчадлівенькій. Для каго была шчадлі'венькая, а для каго дужа широка ехала. Шчакатаць незак. метаф. 1. Есці з хрумстам. Вун як яны шчакочаць салодкія ігрушкі, дужа ім наравяцца. 2. Страляць. Як сталі шчакатаць па тэй бок кустоў, мы не зналі, куды хавацца. Шчакаіуранне н. 1. Тынкаванне. Нейкае няўдалае шчакатуранне, гліна трэскае i адваліваецца. 2 гумар. Фарбаванне. Буду глядзець, глядзець на іхнае шчакатуранне ды паганю на бульбу. Шчамлёў, шчамялёў, шчамяліный, шчамялёвый прым. Чмяліны. Мне раз было: тронуў шчамлёва гняздо, а яны як вылецелі ды на мяне, больна пакусалі. Мы пробавалі раскапываць шчамялёвыя норкі, ну нічога не нахадзілі. Шчамяліный укус дужа больный, бальней як ад пчалы. Я адзін раз пробавала шчамялёвый мёд. Шчап'ё н. Трэскі. Буйнейшае шчап 'ё складзі над крышу, а дробненькае ў карзінку ды ў хату к печы. Шчапщнка, шчапціначка ж. Колькасць, якую можна ўзяць трыма палыдамі. Сюда каб яшчэ шчапцтку мукі сыпну ць. Адну шчапціначку солі ўсыпала, адкуля крупеня nepaсолена. Шчапяцініць, шчапяцініцца незак. Ашчаднічаць. Не дужа яны шчапяцтяць, нада, не нада — усякае барахло купляюць. Дзеўкаю яна нічога не знала, за ўсім матка глядзела, а цяпера, як хазяйкаю стала, дык шчапяцтіцца. Шчарбы мн. перан. Сродкі. Раз халера ўелася, ніякія шчарбы яму не памогуць. Шчаўлюк, шчаўлюг м. Насенны парастак шчаўя. Шчаўлюк па канавах выгнаў вісокій-вісокій. Шчаўлюг ірваць не нада, а то карэнне павырываецца. Памяти, шчаўлючок, шчаўлюжок. Маладэй шчаўлючок дзеці лупяць i ядуць. Пучок шчаўлюжку ўзяў i носіцца. ІІІчупнуць зак. Памацаць. Шчупнула яго адзёжу — яна задубянела, як ён толька церпіць! Шчупнутый дзеепрым. Шчупнута ці не шчупнута, не пойдзеш жа ўсім паказываць
Дадатковыя словы
катўранне, шчадлівенькая, шчакатўранне, шчапё, шчаўлюжкў, шчупнўла, шчупнўта
1 👁