вісялей дзела пойдзіць, скарей. Нада хуць трошку пычшавелівыць. Ну як ба ж я ні ўзяў, кылі яны стыяць нуд душою: бярі i бярі. Зь ёю работыць ні ў карты гуляць, іна табе дыхнуць ні даець. Дужа я цябе стану гнаць у карык. ё н такей — гані ды гані ў шыю. Я ўжо іх дужа ў сугон ні гнала. 122. Застаць застаць, паспець сустрэць, убачыць — заспець, заскачыць з. перад самым адпраўленнем; захваціць, засцігнуць з. раптоўна; захапіць з. раптоўна, рэдкаўжц паймаць, спаймаць, злавіць, папасць з. шукаючы, іншаск.; зашчучыць з. выпадкова ў патрэбным месцы, жарт.; накрыць, застукаць з. на месцы злачынства, іншаск. Во хырашо, што я зыстала вас, хуць пыгаворім разым, даўно ня відзіліся. Цыляў, каб як засшець цябе у дваре, прібег, а ты, гаіворюць, у лугу,— жалеў я, жалеў: дужа нада быў, хацеў фуганка ўзяць. Hi разу цябе ні заскочыш на месьці, усё ны рабоці, а ты мне дужа-дужа нада. Айдзе мне яго зыхвацщь, кылі яго ні разу на месьці ні буваіць. Прібегла i ўжо ні засьцігла, толька выіхыў. Думыла, у дваре — ні зыхапіла. Бягі пы Маслыўскый дарогі, можа, айдзе пыймаіш, кызалі, там яго відзілі. Айдзе ж ба спыймаць таго брігадзіра? Зловіш, будзіць злоўлін,— ён ужо, наверна, іпыт Пірядніным. Зы капою схуваўся, ну я яго ўсёроўна пупаў. Во хырашо, што я цябе тут зашчучыў. На што йшоў, тоя й пулучыў, накрылі пряма ў амбарі i акт сыставілі. Нуц сундуком застукылі, у вузіл адзёжу складывыў. 123. Застушцца заступіцца, стацъ на абарону — зашчыціць з.} цалкам узяўшы на сябе абарону; уступщца з. актыўна; устраць, устрацца, абараніць з.} не даўшы ў крыўду; адбараніць з. пры нападзе; абстаяць (абстбяць), адстаяць (адстояць) з., з рашучасцю адбіўшы або адвёўшы любыя напады; закінуць слова з. у невялікай меры выказваннем; не даць у абіду з., абараніўшы ад крыўды; стаць гарою з. рашуча i непахісна; душу пакласць (палажыць) з. caмааддана, як магчымасць, гатоўнасць