Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Злумала нагу, кавэнчыцца, — i яе аглідаю, i ў сябе ніхто зы мяне ня зьдзелыіць. Гады трі яе абглідалі, a тады дычка пріехыла i зыбрала. 95. Дажыцца дажыцца, дайсці да апошняга ў жыццёвых патрэбах, расходах — дажыць; прыжыцца, прычыхацца д. дашчэнту, іран.; дастукацца д. у выніку неашчаднасці, іншаск., асудж.; дастукаць д. у выніку неашчаднасці, іншаск., асудж., абмеж.; прычыгацца, дачыгацца, прыдрыгацца д. у выніку безгаспадарлівасці, іран.; прычыгаць, дачыгаць, прыдрыгаць д. у выніку безгаспадарлівасці, іран., абмеж.; даскакацца д. у выніку гультайства, іншаск., іран.\ даскакаць д. у выніку гультайства, іншаск., іран., абм еж дакаціцца д. у выніку легкадумнасці, асудж.\ датраціцца, датранжырыцца д. у выніку непрадуманых страт, асудж.; дайцщь да ручкі д. канчаткова, іран. Скажы ты мне, ды чаго ты дыжывесься с такімі зымашкымі. Што ты далыны сам сабе думыіш — дажыў, куска хлеба ны стале німа. Дзелыць нічога ня хочыць, дык пріжыўся — што толька на ём, то й быгаства яго. Прічыхыіцца, бувала, бяз бульбіны сядзіць, — i ўсё гультайства. Дастукыісься i ў етым гаду, як у прошлым. Дастукылі — жывуць як старцы сапрыныўскія. Прічыгыліся, што нічагенічка німа. Папомніця маё слова: дачыгыіціся — будзіця бульбіну прасіць пазычыдь. Што, i ты прідрыгыўся як Сімын лешчынскій. Прічыгыла, што спыднічэнкі незышта купіць. Дачыгыіш, што ні капейкі ня будзіць, i я тады ні дам: жыві як хочыш. Так ужо прідрыгыў, што далыны i нада, ды некуды. Адна дыскыкалыся i другая — i добря: будуць знаць як жыць на сьвеці. Пылядзіш — дыскачуць, што будуць прасіць ны абед. Што, дыкаціліся — ны дарогу прасіць нада? Дытраціўся, што капейкі ні асталыся. Дытранжыріліся — пяшком з Мугулёва кацілі. Ну ўжо, кажыцца, усё: дайшоў да ручкі, далыны йціць некуды. 96. Далёка далёка, на вялікай адлегласці — за свётам, за гарамі д., за межамі бачнасці; у свёце, у белым свёце д. недзе вельмі; на краю света д. надзвычай; блізкій (белый) свет, не блізкій свет, тэй свет, айдзе д. досыць; у вірах