вам, неадабр.; выманчыць, выцягнуць в., прыстаючы настойліва i надакучліва, неадабр.; выплакаць в. са слязамі, іншаск., неадабр.; выманіод в, працяглай надакучлівасцю, неадабр. Зыкарюзлый чылавек, у яго са сьвечкыю нічога ня выпрысіш. Тыкая ўжо йна — што хочыш вымыліць. Саўка ўсігда бувала як ныстаніць, як ныстаніць i ўсёроўна выклінчыць. Выцыгыніць ён у любога, прістаніць — дык рубашку зьдзеніш i аддасі. Ты i ў ніжывога выкынькыіш. Пры Гапку ты мне ні талкуй — вымындзыріць у дзіцёнка i тады сьмяецца. Hi разычку с хаты ня пойдзіць да тых пор, пакуліцька чаго-небудзь ня вымынчыць. Будзіць ныдыідаць i ныдыідаць i абізацільна выцігніць. Што, у дябе выплыкыла пінжачок? — у мяне рубашку. Ты ўмеіш вымыніць, як цыганка ікая, ато й яшчэ чышчы. 76. Высахнуць высахнуць, стаць сухім — вычаўрыць в. вельмі; выпетрыць в. празмерна, зрабіўшыся лёгкім, неадабр.; перасохнуць в. звыш меры; засохнуць в.} пакрыўшыся цвёрдаю каркай. Прішоў — лапіка сухога ні було, усё мокрыя, а за ныч высыхла. Зімля вычыўріла, лупаткі ні ўбадзюліш, нада-нада дождж. Курчыгі пыць сьцяною за лета ня трлька высыхлі, a й выпітрілі. Зьнімі жыта сь печы, яно даўно пірясохла. Так зімля засохла, што зьверьху як кірьпічына, прыпала ўсё біз дажджу. 77. Высмёіваць высмейваць, выражаць насмешкай адмоўныя адносіны — прасмяхаць в. усюды\ асмёіваць, абсмёіваць в. рэзка; насмяхацца в. слабейшага; надражацца в. здзекліва слабейшага. Другіх ты высьмеівыіш, а сам якей. Найшоў ты каго прысьміхаць, ён у трі разы старей зы цябе. Айдзе ні пыкажыцца, усюдых асьмеівыюць. Сьпіцыяліст апсьмеівыць, толька каб каго-нібудзь, ні сябе. Ну што ты ныд дзіцёнкым нысьміхаісься. Нат кім-небудзь ты масьцір ныдрыжацца, а цябе зычапі — дык надыбы. 5 5. З ак
Дадатковыя словы
дажджў, засбхнуць, каго-нібўдзь, пакўліцька, талкўй
3 👁