Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Падонне (падоиьня) я. Падонкі. У вуглу трошку падонъня астилыся, ня хочыць, скаціна есьць. Падпароць (пытпароць) -р-іш, -р-іць; зак. 1. Падпароць. 2. Падагнаць. Убойный конь, ня дужа патпоріш. Пазалкі (пазылкі) мн. Астаткі попелу пасля шчолаку. Шчолык як зьдзелыіш, пазылкі куды ж іх, ны город вы~ кініш. Пакот м. Насціл з жэрдак на бэльках. Пакот, бувала, зьдзелыю ў пуні, сьвірепкі насушу i пыкладу туды, тады трошку яшчэ сольлю трухну яе — i зіму спокойны, скату только вады пысьпівай нас'щь. Паллё (пальлё) я. Палкі; дровы. Нывазш троху пыльля, нада як пріпырядзіць,— што парезыць, што пасеч. Панебніца ж. Перакладзіна ў кроснах, на якой падвешваюцца ніты. Ніхай сабе панебніца ня дужа цэнна, а ставы стивіш, i йна пад рукі нада, нітоў бізь яе ні павесіш,— дзіржиць жа ня будзіш іх. Папраннік (пыпряньнік) м. Пернік. Як куплю пыпряньнікыў сваім, ныпірягонкі грызуць, дужа гыняюцца. Пасадка (пасыдка) м. Пастка. Пыставіў пасыдку ны мышэй, а кот лапыю ўлез, як закрічыць пысярёд ночы,— устывиу, рітуваў. Пасаміцца (пысаміцца) -м-іцца; зак. З'явіцца апетыту; паказацца смачным; захацецца есці. Я ўжо, знаць, нядзелю ня ела, во сяньня крупеня зыкыўканыя пысамілыся неік, ложычкі трі сірбанула. Нешта гарбуз пысаміўся, пыпрасіў зваріць. Паства i паство н. Пасьба. C тваім паством мылыка ні дажджэсься. Якоя там дужа паства, глядзі, каб двору ня беглі. Перабіра (пірябіра) м. i ж. Пераборлівы. Пірябіра цёлычка, мікчугу ня хочыць, клівярок пыдывии. Перадаражыць (пірідыражыць) -ж-ў, -ж-ыш; зак. Запрасіць надта дорага. Каб ні пірідыражыў зразу, i прыдаў ба, зриньня купцы ныхадзіліся, а так вязгся во нызад. Перамотка (пірямотка) ж. Тонкая вяроўка, якой злучаюцца ў санях накліскі з розвальнямі. Січас пірямотку даўю, пірімытаім сані i паедзім, пасьпеім — самыя што бызар будзіць. Перапечка (піряпечка) ж. Белы хлеб, спечаны з цеста, якое расчыняецца не на ноч, a раніцай. Призьнікі скора, сьпяку-ка я, знаць, піряпечык. Плашы прысл. Цяжка. Плашы маімі гыдамі цягнуц