шыў, дык я пріцішу жыва. Што, цябе йшчэ ні пацішылі? Hi ўспакоісься — уцішуць, аж будзіш дзівіцца. Калі матка цябе ня можыць угумуваць, дык я мігым угамую. Я яго січас летышнію бульбыю асаджу, успакоіцца. Hy й здорыва ж ты Хрісьцінку асекла, змоўкла i ні слова. Як зрезыла, дык сьціх, большы слова ні скызаў. Быў рушшумеўся, ну скора прізвалі к пырядку. Доўга ні цацкыўся, ураз выгныў дурікі. Пастой, бацьку рыскажу, ён сь цябе выбіць дурікі. Нада рогі зьбіць, саўсім стаў адурюваць. Злумалі рогі, шаўковый стаў. Пріціх, рогі аблумалі, ато, бувала, ны гылаве пы дзереўні хадзіў. Зрежу рогі, яны ны табе дужа пырасьлі. Пыдажджы, пыдажджы, сьпілю табе рогі. Усё ні було ўходу, пакуль рогі ні скруцілі. 408. Упірацца упарціцца, упарта не пагаджацца — наравіцца у. па натуры; натурыцца y. вельмі па натуры; супаратываць, супаратывацца у. жартам; упраміцца y. наперакор paзумнаму сэнсу; упарціцца y.f кніжн., рэдкаўж. Hi ўпірайся, схадзі, яны ж усіх гукаюць. Так ныравіцца ужо дайжа нікрасіва. Што, i ты натурісься, тожа нада як малінькыга канхветыю прізмушчаць? Усігда супуратыіць, калі ёсьць уремя i калі некылі. Hy, хваціць супуратывыцца, бягі ўжо скарей. Упряміцда, упряміцца, як мылалетычка ікая. Вот нувучыўся ты упарціцца, любіш дужа, каб угыварівылі ды ўпрашывылі. 409. Упорлівый упарты, непадатлівы пры ўздзеянні — упорыстый y. вельмі; натурлівый, натурыстый у. па натуры; упрамый y. na капрызу; упартый y., кніжн., рэдкаўж. Скажы ты мне, чаго ты такей упорлівый. Упорістый старэй, як увапрецца, нізашто ні ўгаворіш. Глядзі, конь натурлівый, i дугу можыць пулумаць, i аглоблі. Hy й натурістыя ты баба, як пріпадык у табе сядзіць. Я сь цябе ета упрямства выгныў ба, ня быў ба такім упрямым. Упартый чылавек, як што задумыіць, хуць кол ны гылаве цяшы, зьдзелыіць
Дадатковыя словы
асаджў, бўльбыю, дўрікі, задўмыіць, натўрлівый, натўрыстый, натўрыцца, натўрістыя, натўрісься, рыскажў, угамўю
0 👁