Слабый слабы, нямоцны фізічна — слабасільный с., з малой фізічнай сілай; бяссільный c. зусім; плахёй, плохій c. вельмі, іншаск.; сілы як у вераб'я (камара), ад ветру валіцца (хітаецца) c. вельмі. Слабыя — ні слабыя, а думыю, дай сьцігаюся, хуць ну людзей пыгляджу. Сколька я помню, ён усігда такей слыбасільный. Бясьсільный стаў саўсім, што ж, пыд дзівяноста пыдбіраіцца. Відзіла Зьмітрыка летысь, ужо саўсім плахей быў. I Пятрок плохій, i Сярьгей ня дужа крепык. Айдзе табе ca мною брацца: у цябе сілы як у віріб'я. Сілы як у кымыра, піхнуў яго ціхінька, ён i пыляцеў. Што йта такоя с Кузьмою случылыся: ён жа ат ветру валіцца. Якей зь яго жыціль: ідзець i ат ветру хітаіцца, а есьць скулінду, i то калі пысаміцца што. 352. Слухаць слухацца, згаджацца, выконваць патрабаванні — слухацца c., малаўж.; уважацца c. з глыбокай павагай; панімаць, прызнаваць с. з павагай, іншаск., абмеж.; браць (прынімаць) у разон (ўніманія), весць вухам c. крыху. Нада, дзетычка, слухыць, калі дзед просіць, пыдай яму сьпіцу. Нешта ты, маліц рузмудреў, нікога слухыцца ня хочыш. Ты ж як паедзіш к Ціряшонкывым, дык увыжайся, дзелый, што скажуць. Ці ты яму гыварі, ці ні гыварі, дайжа ні пынімаіць. Што ты сам сабе думыіш, чаго ты нікога ні прізнаеш? Ай, ні гыварі, рызбалывыўся, ці я сыма ні знаю, калі ён мяне i ў рязон ні бярець. Што ні скажы, дайжа у ўніманія браць ня хочыць. Вот ты чужэй саўсім, а цябе прінімаіць у рязон хуць троху. Ты ж прінімай у ўніманія, калі табе што гаворюць. Бацьку троху слухыіць, а я што скажу—i вухым ні вядзець. 353. Слухмяный паслухмяны, схільны падпарадкоўвацца, слухацца — паслухмяный, паслушный, паслушлівый; падхватный n. да ўслужлівасці. Тут я ўжо нічога ні скажу, што слухмяный хлопіц, то слухмяный. ён то вапшчэ пуслухмяный, ну, буваіць, зынатуріцца, то ўжо ні дашлесься i ні дапросісься. Дзеці ў
Дадатковыя словы
верабя, вірібя, вўхам, вўхым, дўмыю, дўмыіш, натўріцца, паслўшлівый, паслўшный, пыгляджў, піхнўў, скажў, скуліндў, слўхац, слўхаць, слўхыцца, слўхыць, слўхыіць
6 👁