тут жа, зразу, раз-два х. без затрымкі; з мінуты на мінуту х. адносна хвілін; з часу на час х. адносна гадзін; з дня на дзёнь х. адносна бліжэйшых дзён; тую мінуту (секунду) х. без перапынку. Ты мінутку пыдажджы, я думыю, ён скора верніцца. Мы трошку пысядзелі, ускорысьці i яны пыдыйшлі. Я то хырашо ні знаю, толька абішчаў ніўзыбаві быць. Трошку пысядзелі удваіх, а ніўзадыўзі i Юрка пыдыйшоў. Ты лі яго ціха: у яго ж во-во радзіны. Па-мойму табе луччы пысядзець, ён вот-вот должын падбежч. Я думыю, што Юцік будзіць тут днямі. Абішчалі ні сяньня—заўтря пыцскачыць, а ўсё німа й німа. Толька мы селі за стол, тут жа й Сярьгей падбег. Зразу прішоў, мы яго нісколька ні ждалі. Пріехылі раз-два, яшчэ цямнець ні пычынала. Мы во сядзім i пыджыдаім, зь мінуты ны мінуту павінны пад'ехыць. Ждалі, ждалі, ш часу ны час далжны былі пыявідца, а іх усё німа i німа. Гатоўлюся, з дня на дзінь госьці далжны пріехыць. Толька скажу, тую мінуту пыбягіць. Слухмяный маліц, што ні скажы, тую сікунду зьдзелыіць. 348. Скрыпёць рыпець, утвараць рыпенне — скрыпаць c. шматразова; рыпёць p. паціху; рыпаць p. паціху надакучліва; рыгаць p. доўга надакучліва, неадабр.; скрыгаць, скрыгатаць c. раздражнялъна, неадабр. Пыдмаж-ка чым-небудзь завесы: дзьвері скріпяць, нільзя слухыць. Хто там чым скршыіць, дзелыць яму нечыга ці што. I мазыў жа крюкі, i ўсёроўна ріпяць. Як ідзеш па столі, дык ріпыіць. Ня рыгый, мне толька ёсьць уремя слухыць тваё балыўства. Варотымі скрыгыў, пакуль яго прутым ні пыгнала. Толька ты мне ні пірістань скрыгытаць, я цябе ўспакою. 349. Скушцца сквапнічаць, праяўляць скупасць, прагнасць — скнарыцца, скнарнічаць с. у дробязях; гнёсца c. вельмі, іншаск., іран.; трэсца, калаціцца c. празмерна, іншаск., іран.; гнуцца, прыжымацца c., моцна прыбядняючыся, інш аскіран.; жаднічаць c. з прагнасцю, асудж.; давіцца
Дадатковыя словы
гнўцца, дўмыю, мінў, мінўтку, мінўты, падехыць, прўтым, слўхыць, сікўн
6 👁