Прашнуцца прачнуцца, абудзіцца ад сну — прахваціцца n. нечакана, раптоўна; раздурацца n. ад цяжкага сну; ускруціцца n. не ў час, вельмі рана; вочы ўскінуць n. адразу, пры неглыбокім сне; прадраць вочы, вочы (бельмы) пралушць n. адразу, груб. Як прашнесься, зразу ныдзівайся i бягі на поля, пыцсыбляць. Прыхвацілыся, гляджу — саўсім відна, ай-яйяй, як жа я мыгла так прыспаць. Руздураўся ў самыю поўныч i ні заснуў болыны ні мінуткі. Чаго ты ўскруціўся ў такую рань? Путуўхала, ён вочы ўськінуў, пыглядзеў, я атыйшла — ён узноў сьпіць. Пыра б ужо вочы прыдраць, брюзьніш часоў пітнаццыць, a можа i ўсе дваццыць. Чаго ты ляжыш, вочы прулупі, ужо yce ны работу пашлі. Прылупіў ба бельмы, ніяк ня высьпіцца, ночы яму мала. 286. Прашчацца развітвацца, абменьваючыся поціскам рук i словамі naжадання при развітванні — расставацца p. з болем, жалем; расстравацца p. з цяжкасцю; разлучацца p. назаўсёды; развітывацца p кніжн, рэдкаўж. Стыялі на вуліцы, прышчаліся. Чаго ты плачыш, мы ж ні ныўсігда рысстаёмся. A думыіш, мне було лёхка рысстрівацда. Знаю, цяжола сы сваёю кроўю рузлучацца, мне самой прышчаньніў хваціла. Будзім разьвітывыцца, нада ехыць, к поізду можым ні пасьпець. 287. Прашчытацца пралічыцца, дапусціць промах у меркаваннях — абшчытацца n. нечакана; абмахнуцца, прамахнуцца. n. недаравальна; сплашаць, аплашаць n. выпадкова; сплашыць n. выпадкова, рэдкаўж.; даць маху (прамашку) n. груба. Прышчыталіся троху, нада було раншы выіхыць, i ды дажджу справіліся б. Купіў пы яго наводу i апшчытаўся. Ен ні абмахнецца, ходзіць i ўсё дзюб-дзюб-дзюб — есьць. Чаго вам тут места німа, ціріз вас во прымахнуўся быў. Хочыш ты, каб Клім снлышаў,— ніхай што, у бацькі ўсё збіраіцца зыбраць. Аплышаў жа ты на етый раз, аплышаў, пры цябе б тШ І ні падумыў. Hi сплашыць,— хуць
Дадатковыя словы
абмахнўцца, дажджў, падўмыў, прамахнўцца, прашнўцца, прымахнўўся
3 👁