ва; скуліць, скулёць, стагнаць n. з ныццём, іншаск., неадабр.; просам прасіць n. настойліва пры безвыходным становішчы. Быў у мяне, прасіў, каб ны якіх пару дней падыйшоў к яму с тыпаром. Я ні вашыга сіла, ні вашыга сяленія, ні пы-вашыму пяю, прашу ізьвіненія. Малі ні малі, а як я скызаў, так i будзіць. Ны прамілый бог умыляла яго так ня дзелыць, дык не, ні паслухыў. Я б ужо ні разу ні стаў етык выпрашывыць. Ну што ты вымалівыіш, ці табе бязь естых тряпык ні абыйцщца. Як стала клянчыць — дай, — а на! — толька атвяжыся ат мае гылавы. Каб ні канькыў, скарей ба пулучыў. Скуліла i скуліла, ну й аддаў, а што я мог здзелыць. А што я буду дзелыць, калі скулеў: дай. Прішоў i вун з раньня стогніць i стогніць: дай. Я цябе просым прашу: пымагі, нявыкрутка. 283. Прастудзщца прастудзіцца, захварэць ад прастуды — праетыць п. моцна\ прыстыць, прыхаладзщца, прахаладзіцца п. крыху; застудзіцца, захаладзщца п. моцна i надоўга. Нада ж летым прустудзіцца так — другую нядзелю дайжа гылавы ні пыднімаіць. Каб ня зьлежч: дужадужа прастыў. Здорыва прістыў за тым лесым, успаленія можыць быць. Пріхыладзіўся, кажыцда, нямнога, а чуствыіцца, даець у хрдсткі больлю. Айт, рыспаріный пабегыў, прыхыладзіўся, i зьлёг. Ня слухыюць нікога, застудзюцца, а тады квохыюць: матка, лячы. Як зыхыладзілыся тую зіму, дык i кычаіцца сяредзіныю. 284. Праетыць праетыць, зрабіцца халодным — астыць п., кніжн.\ астынуць п., рэдкаўж.; ахладзіцца п. у меру; ахаладзіцца п. у меру, кніжн.; астудзіцца п. за пэўны час. Чаго вы ні йдзіцё есьць, крупеня наліта i прастыла. Што ж ты возіш, уцюг даўно астыў. Думыў, астынулі, хваць рукою — i кожа зысмылела. Баню вытыпілі рана, пакуля туды ды сюды, дык іна i ахладзілыся. Ніхай бутылкі пыстыяць яшчэ, нісколька ні ахыладзіліся. Ікая там іда, варіва ня толька ні астудзілыся, a хваціць яго нільзя
Дадатковыя словы
дўмыў, зімў, прашў, прбсам, слўхыюць, стўдзюцца
2 👁