Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

напёрцца, набщь пуза (бруха, трабух) n., з'еўшы вельмі многа, груб. Пыдажджы, пысядзі мінутку, пад'есць нада, тады пойдзім. Пакуль ні наесца, крічыць, аж рыспысьціраіцца. Ніхай ужо насыціцца, і'начы за ныс ні атвядзеш. Усе палезьлі, a ён астаўся адзін, нышамыўся i пашоў. Ладна нышымыталіся ў той хаці, пакуля мы вазіліся сь печчу. Што там табе ўскачыць ны яблыну, зато нахрупыісься яблык. Нахрупыўся лугавога сена i іржэць: піць просіць. Насыплю па кучы сахыру, ныхрапочуцца c хлебым i пабеглі. Кошка пылавіла ціплят, ныхрыпыталыся i ўцікла. То аднаго схваціць, то другога, так i нызьбіраіцца зы раньня. Ты ўжо ці ні накушылыся, можа б зы матычку ўзілася. Ныкымсаўся ат пуза i ляжыць на сені, ідзі кылі хочыш, пыднімай. Hi бядуй па [м, ён i гыварёмшы ныкамсіцца. Нагнёўся, як брюха ні рысьсядзіцца. Ніпірябірлівыя скаціна, мікчугу пыдряд налупіцца як спыхыцца. Насодзіцца чаго зря, толька ходзіць, ня спышыцца. Яму абы пыдывай, i з даробкі напургыіцца. Прібярі свае крівілы, нымяжджуліўся i выцігнуўся. Як нымылаціцца, дык у первую чарьгу, a пазылкі вынісьць лень. Нымалоўся пы завізку, аж пыхціць. Нытыўклася бульбы з мылаком, наверьх куляшу чугунок нывярнула, што ёй атходзіць. Набухыўся — чуць ідзець. Дзелыць ня хочуць, а ныжрацца пыдай. Лесьвіцу ўпусьціў у погріб, палез, налопыўся, усё папургыў, ікая сьмітанка стыяла i твыражок. 3малку такей: глядзіць толька аднаго — каб натрескыцца. Адна забота — наперцца i на печ. Яму ні біда, што кулеш загус, пуза наб'ець i ладна. Наб'ець брюха чым зря, нічога ні рызьбіраіць, што зьесць. Набіў трябух як бырыба'н, толька пыгладжыіць. 226. Падкацщца падкаціцца, хітраваннем схіліць у сваю карысць, выклікаць прыхільнасць — падмасліцца, прымасліцца п. ліслівасцю; падмазацца, прымазацца n. згаджальнасцю; падладзіцца, прыладзіцца n. прыстасавальнасцю; падлёзць, прылёзць n. настырнай ліслівасцю; падпоўзць n. празмернай ліслівасцю, інш аскіран.; пад'ёхаць n. з лоўкасцю, іншаск.; падлаўчыцца n., лоўка выкарыстаўшы абставіны