Кідаць кідаць, выпускаць з сілаю з рукі — кідаць к., малаўж.; махаць к. у верх ці ўдалечыню; пускаць, запускаць к. рыўком, з сілаю, іншаск.; пуляць, шпуляць, шпурляць к. рэзкім рыўком; шыбаць к. моцна, без разбору, неадабруст.\ смыляць к. вельмі моцна, неразважліва, неадабр.; швыраць, швіргаць к. ca злосцю, нядбайна, неадабр. Ты мне снапы кідай, а я буду лавіць. Толька ні пірістаінь кідыць камнімі ў гарод, дам баню. Мыхаіць i мыхаіць, а яму яшчэ й слова ні скажы, во матка дык матка. Балывыліся на выгыні, пускалі камлыжкымі адзій у аднаго. Зупускай у яго сьнежкымі! Пуляюць камнімі адзін у аднаго, глядзі, што гылаву рызмазкочуць ці вока высыдзюць. Што ты шпуляіш, ня хочыш браць — пылажы акуратнінька. А што ім, шпурляюць паленьня. Ня кінуць шыбаць — вокны раз-два высыдзюць. Hi смыляй палкымі, ці доўга да случыя акалечыць каго. Hy й чылаівек, новыга нічога ні ўзапреш ны яго, усё ні па ём, усё швыряіць. Ты мне ні швірьгай, а што далі, то й бярі. 155. Кіпёць кіпець, даходзіць да кіпення — бурбулёць, бурлёць, бурліць к. моцна i бурна; хлехатаць к. вельмі бурна i гучна; кіпёць (біць) у ключ, біць ключом к., фантаніруючы, як крыніца. Пыставіла крупеню i забыла, іна сабе кіпіць i кіпіць i выкіпіла чуць ні ўся. Цягні чугун: ён ужо бурбуліць. Даўно стала бурлець, дыстывай, нічога ні астаніцца. Глядзі: будзіць бурліць, бурліць i сплувець ці саўсім выскычыць. Нашто табе, каб хліхытала, зыкіпела троху— i дыстывай. Хырашо як у каго газ — пыставіў i зы мінуту выда у ключ кіпіць. Цягні ўжо, хваціць: б'ець у ключ. Дыстывай, ужо с пуўчыса б'ець ключом. 156. Конь конь, гаспадарчая жывёла для перавозкі цяжару І верхавой язды — лошадзь кр ус к., іран.; рысак, стаеннік к. добры, сыты, жвавы; лубак, лубіна к. зацяганы, худы; каняка к. слабы; кляча к. надзвычай худы; шаўлюга
Дадатковыя словы
бець, слўчыя
1 👁