Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

n. з надуманым крыўляннем; выжымкі n. з надуманым крыўляннем, малаўж.; ламанне, выламывание, выламліванне n. з крыўляннем i задаванием; выбрыкі, выбрыкаванне, конікі n. з нечаканымі выкрутасамі; гіморы, гіморнічанне n. з непаслушэнствам; натуран'не, натурлівасць n. з упартасцю; крыўлянне n. з грымасамі; карожанне n. з куражаннем. Ныдаелі твае капрызы, як горькыя редзька. Уніміся з вымудрымі, яны дужа-дужа нікому ні іньціресны. Пірістань з вымудряньнім, мне табою любувацца некылі. Узноў пычынаюцца выдумкі — таг-о ні хачу, ета пыдай. Ныт табою сьмяюцца, a табе кажыцца, што тваё выдумляньня дужа хырашо. Еж бяз выжымьж, а не — дык міску січас зыбяру. Ны тваё выжыманьня толька люба глянуць. Столвка таго чылавека, a выжымык — ны пылавшу дзяреўні хваціць i яшчэ астанецца. Столька луманьня — нібыццым яе нехта упрашывыць будзіць: ідзі, Ганнычка, ны работу. Калі ня кініш выламывыньня, ciчас ложкі па лбу схваціш i палезіш з-зы стыла зыплакыўшы. Буду я глядзець ны тваё выламлівыньня дый вазіцца як з бальною скулыю. Таго ні хачу, етыга ні пыднасі,— січас у мяне захочыш i таго, i другога, i выбрыкі айдзе дзенуцца. Пулучыў зы выбрыкывыньня ремня i сьціх. Твае конікі січас-січас унімуцца. Каб тваіх гіморыў меншы, дужа б ладна було. A бізь гіморнічыньня ты ня можыш абыйціцца? Нечыга натуріньня пыказывыць: я табе дзела гыварю i плахому ня ўчу. Натурлівысьці на цэлый вечыр: усё ні па ёй, усё ні так. Ты мне будзіш кріўляньня сваё выстыўляць, а я — любувацца: ай, красіва. Ну й апастыліла іхнія карёжыньня. 153. Касіцца касавурыцца, скоса паглядаць, звычайна са злосцю — касавурыцца к.} жарт.; хмыліцца к. (пра каня)\ крывіцца к. заўсёды, крыху, іншаск., гумар. Ну й нячыстыя ж сядзіць у карові, толька здаліку прайдзі, пычынаіць касіцца. Hi кысавурься, Зорька, ні кысавурься, прінісла хлеба i солькыю пасыпыла. Ідзі сьмела, мала што хмыліцца, ён i ня б'ецца i ні кусаіцца. Чаго ж ты, рябыя, крівісься, ты ж у мяне i дагледжына i сыта