Слова за слова. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1977). Г. Ф. Юрчанка

Дзёўодзя ж. Нязграбны чалавек (звыч. жанчына). Расьселыся дзёўодзя, ні паверніцца. Дзяціный прым. Дзіцячы. Тама дзяціныя адзёжа, ні пырыськідай. Дакуля ў цябе будзіць дзяціный розум? Драбнотачка (драбнотычка) м. i інс. Худое, змарнелае, невялікае ростам дзіця. У яе мульчуган драбнотычка, як ня піўшы, ня еўшы жывець, відна, нідылігаіць нешта. Драя ж. 1. Гразь; разводдзе. Кругом драя, куды ты пойдзіш. 2. перан. ГІразмерна поўны чалавек, звыч. жанчына. Ідзець драя, ногі чуць пірідзьвігаюцца. Дрыбы мн., зняважл. Рэбры, наогул косці. Высых, адны дрыбы тырчиць. Ідзець — дрыбы ляскыюць. Дубіць, -бл-ю, -іш; незак. Біць, лупцаваць. Так упікаіцца ўсякій раз, хацела яе дубіць. Жушмень м. Быльнёг. Куры ў жушмень хуваюцца, можа ŭ нясецца дайжа каторыя. Жыло н. Жыццё. Жыло ў яе ня дужа лёхкыя, адна пірястройка чаго стоіла. Забаразніць (зыбыразьніць), -ю, -ші; зак. Пачаць гаварыць невыразна, незразумела, без ладу, парадку. Паўлітра выпіў, зыбыразьніў нешта, нызаўтріга цап, цап: я думыў, ішчэ асталыся. Забарсывацца (зыбарсывыцца), -вы-юся i -юся, -вы-ісься i -ісься; незак., адзінк. Затрымлівацца. Ці доўга ён там зыбарсывыіцца, тэй аўтобус? Загроза ж. Пагроза. Як даў загрозу, болыйы ня трогыў. Задашлівый (зыдашлівый) прым. Задавака. Яны былі зыдашлівыя, дужа зыдывиліся. Зайгра м. i ж. Вясёлае, гуллівае дзіця. Ух, ікая зайгра дзевычка, усё каб ёй зь дзедым балыеыцца. Замуравацца (зумурувацца), -ў-юся, -ў-ісься; зак. 1. Пакрыцца тоўстым моцным лёдам. Пиныўка зумурувалыся, прысікаць нада. 2. перан. Змоўкнуць. Зумуруйся, штоб твайго зыку ня чулі. Заняхаіць (зыніхаіць), -ю, -іш; зак. Прытупіць увагy, перавесці непрыемную размову ў іншы план. Дай 17. Г. Ф. Ю р ч а н к а