Слова за слова. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1977). Г. Ф. Юрчанка

ламі шуткі дренныя, луччы у баку дзіржацца. Шуткі дрень, яму йада выбірацца. 3 балезьнію шуткі плахея, як запусьціш, тады трудна лячыць. Глядзі, тута шуткі гілохія, луччы ні ўлізай. Ты сам знаіш, што ш чужым шуткі плахія. Табе ўсігда тулкувалі, што з марозым шуткі плохі, куды цяперь ету бульбу. Шуткі ў бок (сторану). Пра неабходнасць размовы ўсур'ёз. Шуткі ў бок, дзела гыварі, нам некылі маліцца ны цябе. А цяперь шуткі ў сторыну, возьмімся пы-ныстыяшчыму, дык рысказывый, сь кім хадзіў у Зяціцу. Шуткі (шутачкі) шуціць. Рабіць дзеля жарту, забавы. Што ж тут шуткі шуціць, прімаў, дык жыві. А ты думыў, яны будуць шуткі шуціць. Пірісталі шутычкі шуціць, узяліся як нада. П рацягл.-фінальн. Шуткі (шутачкі) нашуціць (дашуціць). Глядзі, нашуціш шуткі, каіцца каб ні прішлося. Нушуцілі шутычкі, што кусаюць сабе локці. Ці помніш, як душуціў шуткі Сірьгяёнык. Дашуціця вы шутычкі, што ныпраўду выйдзіць. Шчаміць нос, неадабр. Лезці, куды не трэба. Чаго яму вы ўсякыю дзірьку шчаміць нос. Куды нада, куды ні нада — усюдых шчэміць свой нос. Гл. У ш ч a м i ц ь н о c. Шчанка з'есць, жарт. Набыць пэўны вопыт. Ты ў рыбі даўно шчынка зьеў. Сыбаку як сыбаку, a шчынка яны зьелі на етых дзілах. Гл. С а б а к у з 'есць. Шчанят не ксціць, іран. Не ўступаць ні ў якія ўзаемаадносіны. Мне зь імі шчынят ня ксьціць i ніхай яны сюда ні чыпляюцца. Шчанят ксціць. A ці мне зь імі шчынят ксьціць? Я зь ёю шчынят ксьціць ні сыбіраюся. Шчаўком (шчаўчком) забіць, жарт. Вельмі легка справіцца з прычыны бяссілля. Худзенічкій, малінькій, такога жыніха шчаўком заб'еш. У цябе сілы што ў кымыра, цябе можна шчаўком забіць. Шчаўчком заб'еш етыга быгытыря вашыга. Шчоўкаць зубамі, груб. Цярпець розныя нягоды. Чаго вам тут шчоўкыць зубамі пуд вуглом, ідзіця грецца. Глядзі, рыспрыдасіся, дык i будзіш зубамі шчоўкыць к вясьне. Доўга шчоўкылі зубамі паць сьценкыю, усё ждалі асобыга пріглашэнія. Непаўн. Пашчоўкаць зубамі. Пашчоўкылі голыя зубамі, назызьліся. Пашчоўкыіць