І сячэ і паліць. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1974). Г. Ф. Юрчанка

з носым, як ііы свайго нарвуцца. Адзін ужо дыастыўляў з носым, рысхацеў большы астыўляць. Кідаць (астаўляць) мокрае места, іран., гумар. Збіваць, забіваць (звыч. як пагроза). Ты ат мяне зьбіраісься кідаць мокрыя места? — ды ты знаіш — ат адной маёй рукі пыляціш. Вун паслухый, Пецька зьбіраіцца астыўляць аць цябе мокрыя места. Ты ці ні ат усіх мокрыя места астыўляіш? Зок. Кінуць (аставіць) мокрае места. Дужа я баюся цябе, кініш ты мокрыя места,— глядзі, каб ац сымаго скарей мокрыя места ni асталося. Есьлі ты яшчэ раз так падлезіш, я аць цябе мокрыя места астаўлю. Л рацягл.-фінальн. Накідаць (наастаўляць, дакідаць, даастаўляць) мокрае места. Ен у мяне, етый кідун, ныкідаінь мокрыя места. Ну што, ныстыўляў мокрыя места, сам з рёвым бег. Дужа грозік быў, а відзіш, як дыкідаў мокрыя места. У мяне б яны быстра дыастыўлялі мокрыя места, ета ты іх баісься. Кідаць вокам. Паглядщъ мелькал, між іншым. Мне ў шчэлычку відна: доўга стыялі, дудукылі i ў тэй бок усё кідылі вокым то дна, то другая. Зак. Кінуць вокам. Некылі було дужа пріглідацца, так, вокым здаліку кінуў туды дый пабег. Непаўн. Пакідаць вокам. Відна, іна ні зря пакідыла сюды вокым, раз пабег такою парою. Учора пыкідаў г быльшаку вокым, мінуту пысядзіць, ні сядзіцца, пабег. Кідаць граззю. Чарніць, знеслаўляць. Hi нада ў чылавека кідаць грязьзю, ішчэ ні знаіш, што можыць с самім у жызьні случыцца. Зак. Кінуць граззю. Ей нічога ня стоіць кінуць грязьзю у чылавека. Узмацн. Пакідаць граззю. Сколька яны пакідылі грязьзю у Аксюту, толька мала хто знаіць. Закочч. Адкідаць граззю. Ну аткідылі ў яе грязьзю хваціць,— як іна толька цярьпела ўсё ета. Працягл.-фінальн. Накідаць (накідацца, дакідаць, дакідацца) граззю. Ныкідаіць грязьзю, так палучыць калі-нібудзь, што ны сябе забудзіць. Нычарніліся, грязьзю ныкідаліся, усяго хваціла. Ішчэ ні так другей раз прыздраўлю, дыкідаіць грязьзю. Дыкідаюцца грязьзю, ні я буду, што атлаю сколька ўлезіць. Кідаць за пакідзішча (пакіддзе). Спыняць догляд, прыгляд. Старыга кідыюць зы пакідзішча — ніхто ні гляніць дайжа, якія ж яны дзеці. Ты ж ні кідай дзяцей