Пуздра (пуздря) м. і ж. Таўстун, таўстуха. Ну, наго, пуздря, рыстапыріў губы? Пуздрак (пуздряк) м. Таўстун. Некуды пуздрякі выпрывіліся. Пыліць, -ю, -іш; незак. 1. Пыліць. 2. перан. Палохацца. Етый храбрец у любом дзелі пыліць. Гл. запыліць. Пырскій прым., неадабр. Празмерна зухаваты. Каб ня быў такей пырскій, яно б луччы. Разу прысл. Аніяк, ніколькі, зусім. Разу ня хочыць пымыгаць. Разу нільга есьць: зубы. Раскінуцца (раськінуцца), -уся, -ісься; зак. 1. Раскінуцца, разлегчыся. 2. Раздаць без мэты. Арьхіпыў як зря ні раськініцца. Расплат (рысплат) м. Расплата, адплата. Ніприуда, будзіць рысплат i яму. Расхваціцца (рысхвацідца), -ч-ўся, -ц-ісься; зак. Зрабіць з ахвотай (звыч. з не). Ня жджы, што ён табе рысхваціцца паможч. Рахамуддзе (рыхамудзьдзя) н. Куча разнародных рэчаў, куча лахманоў, лахманы. Не, рыхамудзьдзя ета нада прібраць. Родный прым. 1. Родны. 2. Урадлівы. Дужа родныя пышашца зу Лугуваткыю. Савяточына (сывяточына) ж. Чачотка. Сывяточыну калоць — рукі пыдбіваіш, во што. Свайство н., іран. Сваякі. Свайство іх кучыю пыцягнулыся. Серачок (сірячок) м. Світка з саматканага сукна. Выцірся ўжо сірячок, нічога ня греіць. Сляпіць (сьляпіць), -пл-ю, -п-іш; незак. \. Сляпіць. 2. перан. Уводзіць у зман. Hi нада мяне сьляпіць, я пынімаю, што к чаму. Спахаць (спыхаць), -ш-ў, -ш-ыш; зак. 1. З'араць. 2. Не адстаць у час ворыва. Зь Мікітыю, бувала} спыхаць ня дужа хто спашыць. Спець (сьпець), сьпяю, сьпяеш; зак. 1. Спець. 2. перан. Сказаць надзвычайнае. Ты чуіш, што мне спела мыя? — «Замуж хачу
Дадатковыя словы
зараць, зўбы, кўчыю, ніпрйўда, нўлыся, рыхамўдзьдзя, чамў
0 👁