І сячэ і паліць. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1974). Г. Ф. Юрчанка

бойствам. Тады, посьлі тэя вайны, імпірілісьцічыскія, нейкыя банда была, хадзілі, прылівалі кроў. Зак. Праліць кроў. 1. Праліў кроў — ета плоха, ну хуць жа жывым вярнуўся. Сколька народухну прыліло кроў, ета ж каб уместа сыбраў — цэлыя моря. 2. Прылілі нявінныю кроў, што ім цяперіцька зьдзелыіш. За што яны прылілі Высілёву кроў? — нізавошта. Узмацн. Папраліваць кроў. 1. Пыпрылівалі людзі кроў, ой, пыпрылівалі. 2. Сколька ён c тымі супустатымі, зь немцымі, пыпрыліваў людзкую кроў. Працягл.-фінальн. Напраліваць кроў. 1. Дужа ён ныпрыліваў кроў, зу чужымі сьпшымі сядзеў. 2. Ныпрылівалі кроў, хваціць зь іх. Гл. Л i ц ь к p о ў. Пралязаць (пралазіць) пішчом, неадабр. Настырна дабівацца, падладжвацца. Куды нада, куды ні нада — усюдых прылізаіць пішчом. Асей пішчом прылазіў кы ўсякыму нычальніку. Зак. Пралезць пішчом. Мала ты знаіш Пітрыка, ён пралезіць пішчом, куды ты дайжа i ўва сьне ні сасьніш. Узмацн. Папралязаць (папралазіць) пішчом. Такея прыспалітыя, пыпрылізалі пішчом усюдых. Яны ня тоя, што ты, яны пішчом пыпрылазюць. Гл. Л е з ць пі шч ом. Прамачыць (прапаласкаць) горла (глотку). Выпіць вады ад смаеі, выпіць гарэлкі. Схадзі, вады прінясі, прымачыць горла ні каплі німа. Яму толька дай якея гарі прымачыць глотку, ды каб паболыны. Ну рад, Аксіньня дыла нечыга, прыпыласкаў горла. Як глотку прыпалошчуць, тады рады, рызгываріюнь, сьмяюцца, аж зыліваюцца. Прападаць пропадам, груб. Гінуць, знішчацца зусім, канчаткоеа. Прыпыдай пропыдым, дык ні гляніць у тэй бок, айдзе ты кавэнчысься. Зак. Прапасць пропадам. Прыпалі пропыдым, туды ім i дарога. Пропыдым прыпадзеш c такім мужуком. Узмацн. Папрападаць пропадам. Пыпрыпыдайця вы пропыдым, такея нісызнацільныя. Прападаць (цярацца) з віду. Знікаць з вачэй, з поля зроку. Сколька раз ён прыпыдаў зь віду, а тады, глядзітн, неткуль пыд'явіцца. Ніхай ні ціряіцца зь віду, лавіць яго ніхто ня будзіць. Зак. Прапасць (пацярацца) з віду. Пасьледнія гады неік прыпаў зь віду, ні знаю, айдзе ён. Асташонык даўно пыціряўся зь віду. Узмацн. Папрападаць (расцярацца, парасцярацца) з віду. Пыпрыпадуць