прівык пулучаць лазьню. Відна, мала ты ўзбучку пулучаіш, большы табе ні мішала б. Можа ня дужа, ну троху пытлю пулучаіць. Зак. Палучыць баню (лазню, узбучку, пытлю). Учора баню пулучыў, i сяньня прыздраўлю. Такую лазьню пулучыў ац Стыхваніхі, што доўга ні забудзіць. Дужа крепкыю ўзбучку пулучылі, ну так ім i нада. Нійдзе ты ня дзенісься, пытлю палучыш. Гл. Д а в а ць бан.ю. Палучаць бярозавай кашы, іран. Быць пакараным фізічна. Hi так ужо редка i ты бярёзывыя кашы пулучаў. Зак. Палучыць бярозавай кашы. Палучыш бярёзывыя кашы зу кулёк, як піць даць палучыш, ну толька тады ня хныч. Гл. Д а в а ць б я р о з а в а й кашы. Палучаць волю (свабоду, паблажку, патачку), неадабр. Карыстацца прывілеямі, паблажлівымі адносінамі. Я віджу, што яны ў цябе лішня многа волі пулучаюць. А чаго ён так свабоду пулучаіць, у руках прідзержывый. Прівык пулучаць пыблажку, што захочыць, дзелыіць. Дзяржы троху, унімай часьцей, ніхай ні пулучаіць еткыю пытачку. Зак. Палучыць волю (свабоду, паблажку, патачку). Бацька паехыў, цяперя ён пулучыў волю, усё пычанець тваріць. Нягож ат каго, аць цябе яны i пулучылі свабоду дуры тварщь i сыпысаць. Як палучуць пыблажку, тады трудней, зразу ні нада пыказывыць етыга. Зря вы пулучылі пытачку, вас нада было зыжаць, каб ні каўкнулі. Гл. Д а в а ць волю. [Палучаць] выспятка ад бога, жарт. Пра жаданне незвычайнага, жаданне звыш меры, патрэбы. Ужываецца таксама з словамі хацець, ждаць, нада. Ты, знаць, толька выспітка ад бога ні пулучаў. Яны нійначы хочуць выспітка ад бога. Табе ўжо аднаго высьпітка ад бога нада. Палучаць дарогу. Пазбауляцца ад перашкод. Пулучай дарогу i кацісь ат'етуля на ўсе чатырі. Зак. Палучыць дарогу. Пулучыў дарогу, дык нісмашна стала: я нікуды ні зьбіраюся, зубурчэў. Гл. Д а в а ц ь да р о г у. Палучаць загуну. Заслугоўваць ганьбавання з указанием на недахопы. За што ж ета Пятрок пулучаў загуну, я дык ужо нешта i ня помню. Зак. Палучыць загуну. Вы ўжо другей раз пулучылі загуну ў Пракопа. Гл. Д ав а ць з а г у н у
Дадатковыя словы
атетуля, бўдзіць, загў, палўчуць, палўчыш, ўзбўчку
2 👁